Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης τελέστηκε τη Μεγάλη Παρασκευή η ακολουθία του Επιταφίου, για πρώτη φορά μετά το 1957 στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Εξορινού στην μεσαιωνική πόλη της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Τον Επιτάφιο προσκύνησαν ευλαβικά πάνω από 4.000 Ελληνοκύπριοι, που μετέβησαν στην Αμμόχωστο από τις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου.
Της Ακολουθίας χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας- Αμμοχώστου Βασίλειος, ενώ ρίγη συγκίνησης σκόρπισε με την μελωδική φωνή του ο τελευταίος ιεροψάλτης του ναού, ο 80χρονος Ανδρέας Τσαγκαράς.
Τη χθεσινή ακολουθία του Επιταφίου την περίμεναν χρόνια οι εκτοπισμένοι από την Αμμόχωστο και όχι μόνο. Η κατανυκτική ακολουθία αναβίωσε μνήμες από τις καλές σχέσεις των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων της Αμμοχώστου, μετά την κατάργηση της απαγόρευσης εγκατάστασης χριστιανών στην παλιά πόλη στα τέλη του 19ου αιώνα.
Το κλίμα άλλαξε στα τέλη της δεκαετίας του '50, όταν οι Ελληνοκύπριοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την παλιά πόλη και να εγκατασταθούν στη νέα, από την οποία εκτοπίστηκαν το 1974 και ένα τμήμα της εξακολουθεί να κρατείται από τον τουρκικό στρατό κλειστό για όλους. Είναι η περιοχή, στην οποία έχει δοθεί η ονομασία «πόλη-φάντασμα».
Ειδικά για τον Άγιο Γεώργιο τον Εξορινό η αείμνηστη Βαρωσιώτισσα (Αμμοχωστιανή) Αγνή Μιχαηλίδου στο βιβλίο της «To Παλιό Βαρώσι» το οποίο βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών, γράφει ότι ο πατέρας της Μιχαλάκης Λουϊζίδης κατόρθωσε το 1905 να καθαρίσει και να επαναλειτουργήσει την Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Εξορινού.
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο: «Σκάμνοι και πάγκοι κατασκευάστηκαν από τον Τούρκο εργολάβο Κιαμίλι από θαυμάσιο ξύλο που εκείνος ο ίδιος διέθεσε. Όταν ρωτήθηκε από τον πατέρα μου τι του ώφειλαν, η απάντηση ήταν: «Nτροπή αφεντικό. Από ποιόν να πάρω χρήματα, από σένα ή από τον Άγιο;».
Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή στην εντός των τειχών της πόλης εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο καλλίφωνος παπά Μανέας, ο οποίος διορίστηκε εφημέριος του ναού.
Η Αγνή Μιχαηλίδη περιγράφει την περιφορά του Επιταφίου του Αγίου Γεωργίου Εξορινού, κάποια χρονιά μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Ο Επιτάφιος για να πάει στην πλατεία έπρεπε να περάσει από τους τουρκομαχαλάδες, πράγμα που θα ενοχλούσε τους Τούρκους. Ο παπά Μανέας ανέλαβε την ευθύνη.
«Και άξαφνα, μέσα στη νεκρική σιγή, ακούστηκε η γλυκειά φωνή του παπά» γράφει στο βιβλίο της η Αγνή Μιχαηλίδη. Συγκλονιστικά τα όσα καταγράφει στη συνέχεια: «Ο παπάς εδέετο στην τουρκική γλώσσα υπέρ της τουρκικής κοινότητος, υπέρ του αρχηγού της θρησκείας τους, υπέρ της ειρήνης και της ευημερίας όλων των κατοίκων… Ήξερε θαυμάσια τα τουρκικά και τα μεταχειρίστηκε στην πιο κατάλληλη στιγμή. Και τότε συνέβη κάτι που μόνο η διδασκαλία της αγάπης μπορούσε να επιτελέσει. Ένας- ένας οι Τούρκοι σηκώθηκαν κι έβγαλαν το φέσι, ενώ τα μπαλκόνια και τα παράθυρα φωτίστηκαν και γέμισαν γυναικόπαιδα».
Ο τουρκοκύπριος δήμαρχος Αμμοχώστου, Οκτάι Καγιάλπ, δήλωσε, σύμφωνα με τον τουρκοκυπριακό Τύπο, ότι το μήνυμα από την τέλεση της ακολουθίας του Επιταφίου στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Εξορινού είναι ότι «οι δύο κοινότητες μπορούν να επιδεικνύουν ανοχή η μια στην άλλη, ανεξάρτητα από τις διαφορές τους».
Πηγή: tanea.gr 19.04.2014
http://www.tanea.gr/news/greece/article/5110791/ammoxwstos-h-akoloythia-toy-epitafioy-gia-prwth-fora-meta-apo-57-xronia/
Τη χθεσινή ακολουθία του Επιταφίου την περίμεναν χρόνια οι εκτοπισμένοι από την Αμμόχωστο και όχι μόνο. Η κατανυκτική ακολουθία αναβίωσε μνήμες από τις καλές σχέσεις των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων της Αμμοχώστου, μετά την κατάργηση της απαγόρευσης εγκατάστασης χριστιανών στην παλιά πόλη στα τέλη του 19ου αιώνα.
Το κλίμα άλλαξε στα τέλη της δεκαετίας του '50, όταν οι Ελληνοκύπριοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την παλιά πόλη και να εγκατασταθούν στη νέα, από την οποία εκτοπίστηκαν το 1974 και ένα τμήμα της εξακολουθεί να κρατείται από τον τουρκικό στρατό κλειστό για όλους. Είναι η περιοχή, στην οποία έχει δοθεί η ονομασία «πόλη-φάντασμα».
Ειδικά για τον Άγιο Γεώργιο τον Εξορινό η αείμνηστη Βαρωσιώτισσα (Αμμοχωστιανή) Αγνή Μιχαηλίδου στο βιβλίο της «To Παλιό Βαρώσι» το οποίο βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών, γράφει ότι ο πατέρας της Μιχαλάκης Λουϊζίδης κατόρθωσε το 1905 να καθαρίσει και να επαναλειτουργήσει την Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Εξορινού.
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο: «Σκάμνοι και πάγκοι κατασκευάστηκαν από τον Τούρκο εργολάβο Κιαμίλι από θαυμάσιο ξύλο που εκείνος ο ίδιος διέθεσε. Όταν ρωτήθηκε από τον πατέρα μου τι του ώφειλαν, η απάντηση ήταν: «Nτροπή αφεντικό. Από ποιόν να πάρω χρήματα, από σένα ή από τον Άγιο;».
Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή στην εντός των τειχών της πόλης εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο καλλίφωνος παπά Μανέας, ο οποίος διορίστηκε εφημέριος του ναού.
Η Αγνή Μιχαηλίδη περιγράφει την περιφορά του Επιταφίου του Αγίου Γεωργίου Εξορινού, κάποια χρονιά μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Ο Επιτάφιος για να πάει στην πλατεία έπρεπε να περάσει από τους τουρκομαχαλάδες, πράγμα που θα ενοχλούσε τους Τούρκους. Ο παπά Μανέας ανέλαβε την ευθύνη.
«Και άξαφνα, μέσα στη νεκρική σιγή, ακούστηκε η γλυκειά φωνή του παπά» γράφει στο βιβλίο της η Αγνή Μιχαηλίδη. Συγκλονιστικά τα όσα καταγράφει στη συνέχεια: «Ο παπάς εδέετο στην τουρκική γλώσσα υπέρ της τουρκικής κοινότητος, υπέρ του αρχηγού της θρησκείας τους, υπέρ της ειρήνης και της ευημερίας όλων των κατοίκων… Ήξερε θαυμάσια τα τουρκικά και τα μεταχειρίστηκε στην πιο κατάλληλη στιγμή. Και τότε συνέβη κάτι που μόνο η διδασκαλία της αγάπης μπορούσε να επιτελέσει. Ένας- ένας οι Τούρκοι σηκώθηκαν κι έβγαλαν το φέσι, ενώ τα μπαλκόνια και τα παράθυρα φωτίστηκαν και γέμισαν γυναικόπαιδα».
Ο τουρκοκύπριος δήμαρχος Αμμοχώστου, Οκτάι Καγιάλπ, δήλωσε, σύμφωνα με τον τουρκοκυπριακό Τύπο, ότι το μήνυμα από την τέλεση της ακολουθίας του Επιταφίου στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Εξορινού είναι ότι «οι δύο κοινότητες μπορούν να επιδεικνύουν ανοχή η μια στην άλλη, ανεξάρτητα από τις διαφορές τους».
Πηγή: tanea.gr 19.04.2014
http://www.tanea.gr/news/greece/article/5110791/ammoxwstos-h-akoloythia-toy-epitafioy-gia-prwth-fora-meta-apo-57-xronia/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου