Τέσσερα χρόνια από το Καστελόριζο και την ένταξη στο μνημόνιο

Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από την ημέρα (23.04.2010) που ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου, ανακοίνωνε, από το ακριτικό Καστελόριζο, την ένταξη της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης. 

Το "λιμάνι" που μας παρείχε από τότε η Τρόϊκα (ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ) δεν αποδείχθηκε τόσο "απάνεμο" όσο ανέφερε ο τότε πρωθυπουργός στο διάγγελμά του.
 Αντίθετα, στα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν, η Ελλάδα έμελλε να βυθιστεί σε πρωτοφανή ύφεση και τα επίπεδα της ανεργίας να εκτοξευθούν σε πρωτόγνωρα ύψη. 

Τέσσερα χρόνια μετά, παρότι σύμφωνα με κάποιες απόψεις άρχισε να διαφαίνεται μία αχτίδα αισιοδοξίας με την πρόσφατη έξοδο της χώρας στις αγορές, η απόφαση εκείνη που προβλήθηκε σαν "μονόδρομος" συνεχίζει να συγκεντρώνει σχεδόν μόνο επικρίσεις. 

Αλλά ας δούμε στη συνέχεια το σχετικό απόσπασμα από το διάγγελμα του τότε πρωθυπουργού*.

"...Ήρθε η στιγμή, το χρόνο που δεν μας δίνουν οι αγορές, αυτόν τον χρόνο να μας τον δώσει η απόφαση που πήραμε όλοι μαζί οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης για να στηριχθεί η Ελλάδα.
Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε.
Έχω ήδη δώσει εντολή στον Υπουργό Οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες.
Και οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά.
Άλλα και να στείλουν και ένα ισχυρό μήνυμα στις αγορές, ότι η Ε.Ε. δεν παίζει και προστατεύει το κοινό μας συμφέρον και το κοινό μας νόμισμα.
Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό.
Όμως, πλέον, ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά.
Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά με μια νέα συλλογική συνείδηση και κοινή προσπάθεια θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι.
Ο τελικός μας στόχος, ο τελικός μας προορισμός είναι να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από επιτηρήσεις και κηδεμονίες.
Να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις του Ελληνισμού, κάθε Έλληνα και Ελληνίδα από αντιλήψεις, πρακτικές και συστήματα που τον εμποδίζουν παντού, εδώ και δεκαετίες.
Να δώσουμε οξυγόνο εκεί που υπάρχει ασφυξία, δικαιοσύνη και κανόνες εκεί που υπάρχει αδικία, διαφάνεια εκεί που υπάρχει σκοτάδι, σιγουριά εκεί που υπάρχει ανασφάλεια, και ανάπτυξη για όλους.
Η έμπνευση, η πίστη μας είναι ετούτος εδώ ο τόπος, από το Καστελόριζο, μέχρι την Κέρκυρα, από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο, είναι αυτός ο υπέροχος λαός, είναι οι νέοι μας με τις δυνατότητες και τα οράματά τους.
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι, θα τα καταφέρουμε.
Αρκεί εμείς οι Έλληνες να πιστέψουμε στις δυνατότητές μας, στις αξίες μας, στον ίδιο μας τον εαυτό."

Δυστυχώς τα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε τον διέψευσαν απόλυτα.

Και κάτι ακόμη με αφορμή τη συμπλήρωση των τεσσάρων χρόνων: ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακώνσταντίνου, περιέγραψε στα "Νέα" τα όσα είχαν γίνει μία ημέρα αργότερα, στις 24 Απριλίου του 2010, στην Ουάσιγκτον, διαψεύδοντας κατηγορηματικά πως ο Στρος Καν (επικεφαλής τότε του ΔΝΤ) είχε ζητήσει την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. 

«Ο Στρος-Καν με κάλεσε σε συνάντηση στο γραφείο του την 24η Απριλίου 2010 στις 7 το πρωί παρουσία του Τρισέ και του Ρεν για να κλείσουμε τις λεπτομέρειες του προγράμματος. Εκεί, Τρισέ και Ρεν απέκλεισαν ρητά οποιαδήποτε συζήτηση για αναδιάρθρωση του χρέους. Ο Στρος-Καν συμφώνησε απολύτως», είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου, διαψεύδοντας όσους υποστηρίζουν πως ο πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ είχε συστήσει την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους στην ελληνική κυβέρνηση πριν ακόμα η χώρα μπει σε πρόγραμμα στήριξης.

Takis Ant / afirimeno.com 

* το απόσπασμα του διαγγέλματος από το: http://archive.papandreou.gr/papandreou/content/Document.aspx?m=12893&rm=20504593&l=2

(στο ίδιο και το διάγγελμα στο σύνολό του).