Εκλογή τηλεοπτικώς αναγνωρίσιμων προσώπων

Αφηρημένες ...Σκέψεις

Η καθιέρωση του σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές φαίνεται πως είχε σαν αποτέλεσμα να εκλεγούν κατά μεγάλο μέρος πρόσωπα "τηλεοπτικώς αναγνωρίσιμα". Ικανά, ίσως και άριστα στη δουλειά τους, αλλά (με ελάχιστες εξαιρέσεις) άσχετα με το αντικείμενο στο οποίο τώρα καλούνται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Και όλα αυτά τα πρόσωπα ήταν τελικά επιλογή δική μας, των πολιτών, μαζί με ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης. 

Βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και την ευθύνη των κομμάτων, που κατ' αρχήν τους επέλεξαν και τους πρότειναν.
Γιατί, τα κόμματα έχοντας επίγνωση της άγνοιας των πολιτών για τα ουσιαστικά προσόντα ενός εκάστου υποψήφιου, φροντίζουν να συμπεριλάβουν στις λίστες τους τα εν λόγω αναγνωρίσιμα και ήδη προβεβλημένα πρόσωπα και έτσι να εκμεταλλευτούν την υπάρχουσα αδυναμία των πολιτών. Και μάλιστα, αν δεν κάνω λάθος, υπήρξε και οξύς ανταγωνισμός μεταξύ των κομμάτων στην προσέλκυσή τους, με συνέπεια το θέμα να πάρει μεγαλύτερη έκταση. 

Όμως, το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι τηλεοπτικό στούντιο ή κάποιο θέατρο, ούτε ποδοσφαιρικό γήπεδο ή κέντρο διασκέδασης. 

Μήπως λοιπόν είναι καιρός (αν επιμένουμε στο σταυρό προτίμησης) να μπουν κάποια ελάχιστα κριτήρια στην επιλογή των υποψηφίων από τα κόμματα, αρχής γενομένης από τους υποψήφιους ευρωβουλευτές; Ενδεικτικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε την αρίστη γνώση μιας από τις βασικές γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σπουδές ή και εμπειρία στα ευρωπαϊκά θέματα, ακόμη και κάποιο όριο ηλικίας (γιατί υπάρχει η σχετική καταπόνηση λόγω των υποχρεωτικών συνεχόμενων ταξιδίων σε Βρυξέλλες, Στρασβούργο), κλπ. Θα υπήρχε έτσι ίσως κάποιος περιορισμός στο δικαίωμα του "εκλέγεσθαι", αλλά παράλληλα και μια σημαντική προστασία του δικαιώματος του "εκλέγειν" που μάλλον είναι λογικό να υπερισχύσει. 

Εξάλλου, όλοι θα συμφωνήσουμε ότι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας πρέπει να είναι ικανοί να προσφέρουν. Γι αυτό πληρώνονται πλουσιοπάροχα από τους φορολογούμενους πολίτες. 

Και εμείς οι πολίτες ας επιδείξουμε κάποια προσοχή, είναι καιρός να πάψουμε κάποτε να παραπονούμαστε για το χαμηλό επίπεδο των πολιτικών μας, επιλογές μας είναι...

Και ένα σχετικό σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη από την "Καθημερινή":

Takis Ant για το afirimeno.com