Μια παλιά μικρή ιστορία, από τον Α. Χατζηαντώνη στον "Φιλελεύθερο", πριν τις διακοινοτικές ταραχές ή «φασαρίες» όπως τις έλεγαν που υποδαύλισαν οι Άγγλοι, τότε που υπήρχε μόνο συμπαράσταση, αλληλεγγύη και συνεργασία μεταξύ των Ε/Κυπρίων και Τ/Κυπρίων. Μια ιστορία που καταδεικνύει πως οι δυο κοινότητες, χωρίς τις έξωθεν παρεμβάσεις, θα μπορούσαν ειρηνικά να ζήσουν μαζί.
"Εγώ θα αναφερθώ σε πραγματικό ανθρώπινο περιστατικό, που καταδεικνύει περίτρανα, το γεγονός ότι η διατάραξη των σχέσεων Ε/κ-Τ/κ, υπήρξε όντως τεχνητή, ή επίσης, αν φερθείς καλά σε κάποιον, θα σου φερθεί και εκείνος καλά" γράφει ο Α. Χατζηαντώνης και συνεχίζει:
"Ο μακαριστός πατέρας μου, Μανώλης Χατζηαντώνης (1907-1988), γνωστός γιατρός στην Κερύνεια, δεν ξεχώριζε Έλληνες και Τούρκους. Ήταν όλοι ασθενείς που είχαν την ανάγκη , είχαν το αναφαίρετο δικαίωμα, μιας αξιοπρεπούς περίθαλψης. Πολλές φορές, δεν έπαιρνε ούτε καν αμοιβή για τις υπηρεσίες του. Μια μέρα, στα μέσα δεκαετίας του '60, αίφνης εισέρχονται 5-6 Τουρκοκύπριοι στο σπίτι μας, στην Κερύνεια: «Πού είναι γιατρός Μανωλάκης;», ερωτούν την έντρομη μητέρα μου. «Εν να 'ρτει γιε μου, κάτσετε λίον, τζιαι εν να 'ρτει. Να σας κάμω καφέν;» , απαντά η πάντα γλυκιά και φιλόξενη «γιάτραινα». Να μην πολυλογούμε. Όταν ήρθε, τον έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο και εξαφανίστηκαν. Ένας γείτονας, ο μ. Φύτας (Νεόφυτος ο πεζινάρης της SHELL), λέγει της μητέρας μου: «Έθθα τον ξαναδούμεν τον γιατρόν, Έλλη μου…!». Η μητέρα μου, κλάματα, κακόν, παραλίγο να λιποθυμήσει από αγωνία. Σε δυο-τρεις ώρες, επιστρέφει το αυτοκίνητο, όλα καλά. Κάποιος ηλικιωμένος Τ/κ, στο χωριό Τέμπλος, ονόματι Hassan, ήταν άρρωστος. Ο πατέρας μου τον βοήθησε (χρησιμοποιώντας ό,τι ιατρικό μέσο είχε), και οι Τουρκοκύπριοι, επειδή δεν είχαν λεφτά, του έδωσαν ως αμοιβή ένα τενεκέ λάδι…"
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-epistoles/441/231944/ekyprioi-kai-tkyprioi#sthash.p2XSEbOf.dpuf
"Εγώ θα αναφερθώ σε πραγματικό ανθρώπινο περιστατικό, που καταδεικνύει περίτρανα, το γεγονός ότι η διατάραξη των σχέσεων Ε/κ-Τ/κ, υπήρξε όντως τεχνητή, ή επίσης, αν φερθείς καλά σε κάποιον, θα σου φερθεί και εκείνος καλά" γράφει ο Α. Χατζηαντώνης και συνεχίζει:
"Ο μακαριστός πατέρας μου, Μανώλης Χατζηαντώνης (1907-1988), γνωστός γιατρός στην Κερύνεια, δεν ξεχώριζε Έλληνες και Τούρκους. Ήταν όλοι ασθενείς που είχαν την ανάγκη , είχαν το αναφαίρετο δικαίωμα, μιας αξιοπρεπούς περίθαλψης. Πολλές φορές, δεν έπαιρνε ούτε καν αμοιβή για τις υπηρεσίες του. Μια μέρα, στα μέσα δεκαετίας του '60, αίφνης εισέρχονται 5-6 Τουρκοκύπριοι στο σπίτι μας, στην Κερύνεια: «Πού είναι γιατρός Μανωλάκης;», ερωτούν την έντρομη μητέρα μου. «Εν να 'ρτει γιε μου, κάτσετε λίον, τζιαι εν να 'ρτει. Να σας κάμω καφέν;» , απαντά η πάντα γλυκιά και φιλόξενη «γιάτραινα». Να μην πολυλογούμε. Όταν ήρθε, τον έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο και εξαφανίστηκαν. Ένας γείτονας, ο μ. Φύτας (Νεόφυτος ο πεζινάρης της SHELL), λέγει της μητέρας μου: «Έθθα τον ξαναδούμεν τον γιατρόν, Έλλη μου…!». Η μητέρα μου, κλάματα, κακόν, παραλίγο να λιποθυμήσει από αγωνία. Σε δυο-τρεις ώρες, επιστρέφει το αυτοκίνητο, όλα καλά. Κάποιος ηλικιωμένος Τ/κ, στο χωριό Τέμπλος, ονόματι Hassan, ήταν άρρωστος. Ο πατέρας μου τον βοήθησε (χρησιμοποιώντας ό,τι ιατρικό μέσο είχε), και οι Τουρκοκύπριοι, επειδή δεν είχαν λεφτά, του έδωσαν ως αμοιβή ένα τενεκέ λάδι…"
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-epistoles/441/231944/ekyprioi-kai-tkyprioi#sthash.p2XSEbOf.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου