Απόψεις
"Και όμως, υπάρχουν κόμματα και μέσα ενημέρωσης που ακόμα ισχυρίζονται ότι τα μνημόνια, η δημοσιονομική προσαρμογή και η ύφεση ήταν ζήτημα …στατιστικής απεικόνισης των οικονομικών στοιχείων. Φυσικά, ισχύει το αντίστροφο" αναφέρει ο Γιώργος Στρατόπουλος σε άρθρο του στο protagon.gr, ένα απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε στη συνέχεια:
"Η ΑΥΓΗ επί δεκαετίες βρισκόταν στην πρωτοπορία της καλλιέργειας και χειραφέτησης της ελληνικής Αριστεράς. Σήμερα πρωτοπορεί στην καλλιέργεια μύθων, στη χειραγώγηση και στην αποβλάκωση. Στο κύριο άρθρο της 4ης Αυγούστου, τα μνημόνια αποδίδονται στον «εκτελεστή» (Α. Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ) και τους «εντολοδότες» του (Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου, Α. Σαμαράς, Ευ. Βενιζέλος) οι οποίοι «εξαπάτησαν τη χώρα και τους Έλληνες με ψεύτικα στοιχεία, συμπράττοντας με ξένα συμφέροντα, απολαμβάνοντας τις ηδονές της εξουσίας…».
Η συνωμοσιολογική αυτή ανάλυση και η πολιτική διάσταση της υπόθεσης Γεωργίου σημαίνει ότι υπάρχουν κόμματα- κυβερνούν μάλιστα- ΜΜΕ και εκπρόσωποι θεσμών και εξουσιών που πιστεύουν ακόμη πως τα μνημόνια, η δημοσιονομική προσαρμογή και η ύφεση ήταν ζήτημα …στατιστικής απεικόνισης των οικονομικών στοιχείων. Aντιλαμβάνονται άραγε ότι η παραπομπή Γεωργίου προσκρούει σε θεμελιώδεις κανόνες της επιστήμης της λογικής; Ότι η ελληνική οικονομία είτε βρισκόταν σε χειρότερη κατάσταση από την πορτογαλική, οπότε δεν αποφεύγαμε το μνημόνιο που ούτε η Πορτογαλία απέφυγε, είτε ήταν σε καλύτερη και μπορούσε να αποφύγει το μνημόνιο, οπότε είναι απολύτως ακατανόητο γιατί η κρίση και η ύφεση στην Ελλάδα είχαν τετραπλάσια ένταση από την Πορτογαλία.
Θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι επιχειρείται από τα στελέχη της κυβέρνησης Καραμανλή με τη συνδρομή της κυβέρνησης Τσίπρα, ολοένα και πιο απεγνωσμένα, να αποκρυβούν οι ευθύνες τους εδώ. Κι ακόμη χειρότερα, ότι το μισό πολιτικό σύστημα αναλύει την πραγματικότητα με θεωρίες συνομωσίας και παραμυθάκια. Στην αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων και εξωτερικών εχθρών, χάρις και στην πρόσφατη έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης (Independent Evaluation Office- ΙΕΟ) του ΔΝΤ για το ρόλο του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα, ήρθε στην επικαιρότητα και ο πιο δημοφιλής μύθος της κρίσης, «το κούρεμα που δεν έγινε».
Διηγείται περίπου τα εξής: η πολιτικά και οικονομικά ορθή διαχείριση της κρίσης ήταν ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους το 2010. Αυτό θα απάλλασσε την Ελλάδα από το μεγαλύτερο μέρος της ύφεσης, η οικονομία θα ανέκαμπτε πολύ γρήγορα, η κοινωνία θα είχε υποστεί ελάχιστη λιτότητα. Το καλό ΔΝΤ επεδίωξε το έγκαιρο κούρεμα το 2010, σκόνταψε όμως στους κακούς ευρωπαίους (και στους πάσης φύσεως «εκτελεστές και εντολοδότες» κατά την Αυγή) που βύθισαν την Ελλάδα στην φτώχεια και την ανεργία.
Στην ουρά αυτού του μύθου βρίσκεται η ομολογία του ΔΝΤ για το λάθος στους πολλαπλασιαστές, ότι υποτίμησε το μέγεθος της ύφεσης και της ανεργίας. Κι έτσι αναδύεται ο συμπληρωματικός μύθος: ότι υπήρχε τάχατες ένα άλλο πρόγραμμα για την Ελλάδα, το σωστό, με λιγότερο πόνο, ύφεση και λιτότητα. Αλλά εφαρμόστηκε το λάθος πρόγραμμα, η κύρια αιτία όλων των δεινών μας.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, πουθενά και ποτέ δεν προτάθηκε από το ΔΝΤ εναλλακτικό πρόγραμμα. Έχει διατυπωθεί μία και μόνη διαφορετική πρόταση, το κούρεμα του χρέους στην αφετηρία της κρίσης. Σ΄ αυτό ακριβώς το σημείο τέμνονται οι δύο μύθοι. Σύμφωνα με το καταστατικό του ΔΝΤ, στην κρίση της Ελλάδας όπως και σε κάθε άλλη κρίση, έπρεπε να προηγηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους και να ακολουθήσει η εμπλοκή του Ταμείου σε πρόγραμμα βοήθειας και προσαρμογής της οικονομίας. Αν, λοιπόν, η ενδεδειγμένη σειρά ήταν πρώτα αναδιάρθρωση χρέους και εν συνεχεία πρόγραμμα προσαρμογής, τότε το γεγονός ότι δεν ακολουθήθηκε η σωστή σειρά, η καθυστέρηση του κουρέματος δηλαδή, ήταν τουλάχιστον επιβαρυντική για την Ελλάδα – ολέθρια και καταλυτική τη θεωρούν κάποιοι.
Αυτό που θα εξηγήσω παρακάτω είναι ότι στην περίπτωση της ελληνικής κρίσης ο χρονισμός του κουρέματος δεν είχε και τόση σημασία. Ακόμη κι αν το 2010 το ελληνικό χρέος κουρευόταν στα επίπεδα του χρέους της Γαλλίας, ελάχιστα πράγματα θα εξελίσσονταν διαφορετικά. Και σ΄αυτήν την εκδοχή θα είχαμε μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή, μεγάλη ύφεση, και πάλι θα μέναμε επί χρόνια εκτός αγορών και το χειρότερο, σε μόλις 4 χρόνια, στο τέλος του 2013 το χρέος θα εκτινασσόταν στο 154% του ΑΕΠ!"...
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος παραθέτει πλήθος από στοιχεία προς στήριξη των απόψεών του (βλέπε protagon.gr) για να καταλήξει στα εξής:
... "Όλοι οι αντιμνημονιακοί μύθοι έχουν αφετηρία μια οικονομικά αληθή πρόταση. Ο πιο διαδεδομένος «τα μνημόνια έφεραν την κρίση» βασίστηκε στην υπαρκτή αρνητική συσχέτιση μεταξύ λιτότητας και οικονομικής ανάπτυξης. Ο συλλογισμός δεν είχε λάθος στην αφετηρία αλλά στο τελικό συμπέρασμα. Έτσι και στην περίπτωσή μας, το λάθος δεν βρίσκεται στην αφετηρία («το έγκαιρο κούρεμα ήταν η ενδεδειγμένη επιλογή») αλλά στο συμπέρασμα ότι η καθυστέρηση ήταν καταλυτική, στην υπερεκτίμηση δηλαδή των συνεπειών του χρόνου της αναδιάρθρωσης στην εξέλιξη της ελληνικής κρίσης. Οι αντιμνημονιακοί μύθοι έχουν την ίδια λειτουργία. Ιχνογραφούν προδότες και αγιογραφούν ήρωες. Και τους ίδιους διακινητές, τους δημαγωγούς που επενδύουν πολιτικά στον διχασμό. Και είναι όλοι με τον ίδιο τρόπο αντιπαραγωγικοί. Αποπροσανατολίζουν, διχάζουν, κι αντί να θέτουμε ερωτήματα και να συζητάμε τι χρειάζεται να γίνει, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να βελτιώσουμε τη θέση μας, μεταθέτουμε τη συζήτηση σε όλα αυτά που δεν εξαρτώνται από εμάς και στην κακομοιριά του ανάδελφου έθνους με πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.
Αλλά έτσι, με τα παραμύθια, οι λαοί αποκοιμούνται και τα χρόνια περνούν…"
Ολόκληρο το άρθρο του Γιώργου Στρατόπουλου στο protagon.gr στο :
Οι τελευταίοι αντιμνημονιακοί μύθοι
Σημείωση: Το κείμενο απηχεί αποκλειστικά τις απόψεις του συγγραφέως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου