Τα έδωσαν όλα, χωρίς να πάρουν τίποτε, και όμως θριαμβολογούν! Μας έλεγαν ότι θα κλείσουν την αξιολόγηση, θα πάρουν συμφωνία για ελάφρυνση του χρέους, θα μπει η χώρα στην ποσοτική χαλάρωση και όλα αυτά χωρίς ούτε ένα ευρώ πρόσθετα μέτρα. Τίποτε από όλα αυτά δεν πέτυχαν. Αντίθετα στο τελευταίο Eurogroup δεσμεύτηκαν να προνομοθετήσουν πρόσθετες περικοπές στις συντάξεις και μείωση του αφορολόγητου ορίου. Και παρ' όλα αυτά πανηγυρίζουν, προσπαθώντας να μας πείσουν για την επιτυχία τους! "Γιορτάζουμε την έξοδο από την κρίση!" μας είπαν κάποιοι, "τελείωσε η λιτότητα!" μας διαβεβαίωσαν κάποιοι άλλοι. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που η προπαγανδιστική τους επιχείρηση μπήκε σε εφαρμογή.
Όμως για ποιόν λόγο έχουμε όλους αυτούς τους κυβερνητικούς παραλογισμούς και τις αστήρικτες θριαμβολογίες; Η συγκεκριμένη στάση είναι η μοναδική που μπορεί να τηρήσει η κυβέρνηση και το κόμμα του Σύριζα; Πόσο μπορεί να αντέξει μια επαναλαμβανόμενη προπαγάνδα σαν αυτή; Είναι μόνο κάποια από τα πολλά ερωτήματα που ανακύπτουν.
Μια κάποια απάντηση προσπαθεί να δώσει ο Πέτρος Λάζος σε ένα άρθρο του, με τίτλο "Και η καλύτερη προπαγάνδα έχει όρια", στο capital.gr. Ένα απόσπασμα από αυτό παραθέτουμε στη συνέχεια:
Όμως για ποιόν λόγο έχουμε όλους αυτούς τους κυβερνητικούς παραλογισμούς και τις αστήρικτες θριαμβολογίες; Η συγκεκριμένη στάση είναι η μοναδική που μπορεί να τηρήσει η κυβέρνηση και το κόμμα του Σύριζα; Πόσο μπορεί να αντέξει μια επαναλαμβανόμενη προπαγάνδα σαν αυτή; Είναι μόνο κάποια από τα πολλά ερωτήματα που ανακύπτουν.
Μια κάποια απάντηση προσπαθεί να δώσει ο Πέτρος Λάζος σε ένα άρθρο του, με τίτλο "Και η καλύτερη προπαγάνδα έχει όρια", στο capital.gr. Ένα απόσπασμα από αυτό παραθέτουμε στη συνέχεια:
"Και η καλύτερη προπαγάνδα έχει όρια"
... Για ποιόν λόγο έχουμε όλους αυτούς τους κυβερνητικούς παραλογισμούς και τις αστήρικτες θριαμβολογίες; Πρόκειται για μία πάρα πολύ καλή ερώτηση. Στην οποία, σε πρώτη ανάγνωση, η εύρεση απάντησης μοιάζει να χρειάζεται την συνδρομή ψυχιάτρων, νευρολόγων και άλλων ειδικών επί διανοητικών παθήσεων. Στην πραγματικότητα όμως, αν δει κανείς την περίσταση λίγο πιο διεισδυτικά, τα πράγματα αποκτούν λογική και είναι μάλλον απλά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά στον μοναδικό δρόμο τον οποίο θεωρεί διαθέσιμο, ουσιαστικά. Πιστεύει ότι δεν έχει άλλη επιλογή. Αυτό, όσο και αν φαίνεται παράλογο, είναι απόλυτα λογικό. Τουλάχιστον για τον τρόπο σκέψης και τα μυαλά της ηγεσίας και της κομματικής νομενκλατούρας.
Οι λόγοι για τους οποίους η συγκεκριμένη στάση θεωρείται από αυτούς σαν την μοναδική που μπορεί να τηρήσει το κόμμα και η κυβέρνηση, δεν μπορούν να γίνουν εύκολα κατανοητοί από το μέσον άνθρωπο, χωρίς κάποια επεξήγηση. Είναι αναγκαίο πρώτα, να γίνει κατανοητό το τι είδους κόμμα είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Πρόκειται για ένα, κατά την θεωρία Λένιν, "νέου τύπου κόμμα". Όπου, μπροστά σε οποιουδήποτε είδους δίλλημα, όταν χρειάζεται να γίνει επιλογή μεταξύ του κόμματος και οποιασδήποτε εναλλακτικής, προτάσσεται η επικράτηση του πρώτου. Απαρέγκλιτα. Άσχετα και ανεξάρτητα από το ποια είναι αυτή η εναλλακτική. Η χώρα, η πατρίδα, η οικογένεια, δεν έχουν (συγκριτικά) σημασία. Πρώτο και πάνω απ’ όλα, έρχεται το κόμμα…
Από αυτήν την αρχήν ξεκινώντας, η ανώτατη κομματική ηγεσία με την συμπαράσταση ανώτερων στελεχών της κομματικής νομενκλατούρας, έχουν δύο αποκλειστικούς στόχους πάντα: Την διατήρηση του κόμματος στην εξουσία για όσο διάστημα είναι εφικτό και Την διατήρηση του ελέγχου του κόμματος από τους ίδιους.
Οπότε, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με μία πραγματικότητα, σαν αυτή στην οποία έχουν φέρει την χώρα, ποιες επιλογές έχουν; Να βγουν και να εξηγήσουν πως έχει πραγματικά η κατάσταση; Ποιο θα ήταν τότε το αποτέλεσμα; Τι όφελος θα είχαν οι ίδιοι και το κόμμα; Πόσο χρόνο θα άντεχαν, χωρίς ν’ αντιδράσουν, "οι μάζες" ακόμη; Ειδικά όταν μιλάμε για μία μη "λούμπεν" κοινωνία, σαν την Ελληνική; Δεν θα το κάνουν ποτέ! Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο κανόνας είναι "τόσο το χειρότερο για την αλήθεια"…
Ο τρόπος στον οποίο έχουν εκπαιδευτεί να σκέπτονται, μέσα από την Μαρξιστική και την Λενινιστική θεωρία, ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα που ηγείται του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επιτάσσει "αντεπίθεση" με μια προπαγανδιστική επιχείρηση, μέσω μιας "επικοινωνιακής καταιγίδας".
Σας θυμίζει τίποτε ο όρος; Τον έχετε ξανακούσει; Φυσικά και τον έχετε ξανακούσει! Πάμπολλες φορές την τελευταία διετία. Κάθε φορά που υπήρχε κάποια ένταση της κρίσης στο προσκήνιο. Ή, οι άστοχοι κυβερνητικοί χειρισμοί, είχαν προκαλέσει την ανάγκη για δημιουργία μιας τέτοιας έντασης. Ώστε να υπάρξει αντιπερισπασμός.
Η γνώση της θεωρίας όμως, δεν αρκεί για να επιτύχει κάποιος τους αντικειμενικούς του στόχους. Χρειάζεται επίσης ικανότητα και αρκετά προσόντα ακόμη. Όταν δε μιλάμε για την διακυβέρνηση και τον επηρεασμό της κοινής γνώμης μιας ολόκληρης χώρας, απαιτείται υψηλότατου επιπέδου ικανότητα.
Η υψηλού επιπέδου ικανότητα όμως είναι κάτι το οποίο, αποδεδειγμένα πλέον εκ του αποτελέσματος, η ηγετική ομάδα του Αλέξη Τσίπρα, δεν διαθέτει. Σε κανέναν τομέα. Κατόρθωσε να ξεγελάσει πολλούς για σημαντικό διάστημα και να κερδίσει την εξουσία. Από εκεί και πέρα, δεν είχε (και δεν προσπάθησε ν’ αποκτήσει) τις ικανότητες για να ανταπεξέλθει στις (υψηλές) απαιτήσεις της περίστασης.
Ένα από τα λάθη ήταν πως "επιτέθηκε" στον στόχο, πρόωρα. Κάτι που, πάντοτε, αποδεικνύεται σοβαρό στρατηγικό λάθος (εκτός περιπτώσεων αιφνιδιασμού, πράγμα που δεν ίσχυσε το 2012-2015). Γεγονός που έχουν αρχίσει να παραδέχονται δημόσια και αρκετά στελέχη του κόμματος.
Στο λάθος της πρόωρης επίθεσης, η έλλειψη εμπειρίας προσέθεσε και το λάθος της συχνότατης χρήσης του όπλου της προπαγάνδας. Όσο καλός και είναι κάποιος σε ένα αντικείμενο, αν επιδεικνύει συνεχώς τις ικανότητές του σε αυτό, ξανά και ξανά, στο ίδιο "κοινό", χωρίς να προοδεύει και χωρίς ν’ αλλάζει ρεπερτόριο, καταλήγει να γίνει βαρετός, ανούσιος και (όταν μιλάμε για προπαγάνδα) μη άξιος εμπιστοσύνης.
Αυτό ζούμε σήμερα. Την επίδειξη φθαρμένων απ’ τον χρόνο ικανοτήτων, στο ίδιο μοτίβο και με τον ίδιο αντικειμενικό στόχο, σε μια ατέρμονη επανάληψη...
afirimeno.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου