Ας δούμε κάποια σημεία αυτής της προσέγγισης:
"Με ιδιαίτερη χαρά σας πληροφορώ ότι η «κρίση» έπαυσε να υπάρχει αυτή την εβδομάδα"... αναφέρει ο κ. Κατσάμπας και διερωτάται: "Πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζω ότι δεν υπάρχει «κρίση» με αθροιστική πτώση του ΑΕΠ κατά 25% τα τελευταία έξι χρόνια, σημαντική πτώση των μισθών και συντάξεων, εκτόξευση της ανεργίας στο 26% και κατάρρευση των τιμών των ακινήτων; Και πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζει κάποιος, πόσο μάλλον οικονομολόγος με διεθνή εμπειρία, ότι η παρουσία capital controls, η έλλειψη πρόσβασης στις διεθνείς κεφαλαιαγορές, η μεγάλη απομείωση του ιδιωτικού χρέους κατά 53% το 2012 και, το σημαντικότερο, η δανειοδότηση από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ, όλα αυτά να μη συνιστούν στοιχεία «κρίσης» για μια χώρα;"
Και συνεχίζει ο αρθρογράφος με τα εξής:
"Τα πρώτα τρία χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο η ελληνική οικονομία άρχισε να διέρχεται από μια περίοδο μεγάλης κρίσης. Εκείνη την περίοδο ήταν πράγματι σωστό να μιλάμε για «κρίση», δηλαδή μία έκτακτη κατάσταση που θα επανήρχετο στην αρχική κανονικότητα. «Μπόρα είναι, θα περάσει» όπως σκεφτόταν ο μέσος Έλληνας μέχρι το 2015. Αλλά δεν ήταν μπόρα, και δεν πέρασε. Και η εφαρμογή των capital controls τον Ιούλιο του 2015 ήταν η τελευταία επίσημη ταυτοποίηση αυτής της αλήθειας.
Μόνο γύρω στα μέσα της περασμένης χρονιάς, καθώς οι φοροεισπρακτικές απαιτήσεις του κράτους άρχισαν να «τσιμπάνε», η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών άρχισε να εξανεμίζεται και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές από τους πάντες προς τους πάντες (κράτος προς ιδιώτες, ιδιώτες προς το κράτος, ιδιώτες μεταξύ τους) άρχισαν να αυξάνονται αντί να ελαττώνονται, άρχισε δειλά να εμφανίζεται το ερώτημα: μήπως αυτό που περνάμε ΔΕΝ είναι κρίση; Μήπως περνάμε από μια περίοδο μακροχρόνιας προσαρμογής που θα έχει σαν αποτέλεσμα τη βαθμιαία και μη αναστρέψιμη μείωση του βιοτικού επιπέδου της χώρας;
Η απάντηση είναι «ακριβώς»! Η Ελλάδα ζούσε με δανεικά επί δεκαετίες, το βιοτικό επίπεδο είχε αναβαθμιστεί πλασματικά σε σημείο που δεν ανταποκρινόταν στην παραγωγική ικανότητα της χώρας, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα στο μέσο της παγκοσμιοποίησης είχαν εξαφανιστεί και τον Μάιο του 2010 η χώρα είχε ουσιαστικά χρεοκοπήσει.
Με τα τεράστια δάνεια που πήρε από το ΔΝΤ και τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης το 2010 και το 2012, με την έμμεση βοήθεια από την ΕΚΤ και με το δάνειο του ΕΜΣ το 2015 η Ελλάδα παρέτεινε την προσαρμογή κατά τουλάχιστον 7 χρόνια"...
Ο κατακόρυφος μηδενισμός του δημοσιονομικού ελλείμματος από τη μια χρονιά στην άλλη το 2010, που θα ήταν νομοτελειακά αναγκαίος και θα είχε μεταφραστεί σε άμεση μείωση των δαπανών κατά περίπου 33 δισ. ευρώ, παρατάθηκε για τουλάχιστον 6 χρόνια και μπορεί να παραταθεί μέχρι το 2018, οπότε εξαντλούνται τα 86 δισ. που ενέκριναν οι Ευρωπαίοι το 2015.
Οι Έλληνες πολίτες θα πρέπει να είναι ευγνώμονες στους διεθνείς πιστωτές για το ότι η προσαρμογή έχει μέχρι στιγμής διαρκέσει 7 χρόνια και δεν ήταν άμεση, απότομη και ανάλγητη.
Αλλά η προσαρμογή θα συνεχιστεί. Γι’ αυτό είναι λάθος η χρήση της λέξης «κρίση». Η Ελλάδα περνάει από μια μακροχρόνια περίοδο καθοδικής πορείας του βιοτικού της επίπεδου σε επίπεδο που αντανακλά τη σημερινή θέση της στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας"...
Και το συμπέρασμα του κ. Κατσάμπα:
"Το συμπέρασμα είναι ότι η κρίση που ξεκίνησε το 2010 έπαψε να είναι «κρίση» και μετατράπηκε σε μακροχρόνια διόρθωση του εθνικού εισοδήματος στο επίπεδο που επιβάλλει η παραγωγική ικανότητα της χώρας"...
___________________________
Μόνο γύρω στα μέσα της περασμένης χρονιάς, καθώς οι φοροεισπρακτικές απαιτήσεις του κράτους άρχισαν να «τσιμπάνε», η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών άρχισε να εξανεμίζεται και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές από τους πάντες προς τους πάντες (κράτος προς ιδιώτες, ιδιώτες προς το κράτος, ιδιώτες μεταξύ τους) άρχισαν να αυξάνονται αντί να ελαττώνονται, άρχισε δειλά να εμφανίζεται το ερώτημα: μήπως αυτό που περνάμε ΔΕΝ είναι κρίση; Μήπως περνάμε από μια περίοδο μακροχρόνιας προσαρμογής που θα έχει σαν αποτέλεσμα τη βαθμιαία και μη αναστρέψιμη μείωση του βιοτικού επιπέδου της χώρας;
Η απάντηση είναι «ακριβώς»! Η Ελλάδα ζούσε με δανεικά επί δεκαετίες, το βιοτικό επίπεδο είχε αναβαθμιστεί πλασματικά σε σημείο που δεν ανταποκρινόταν στην παραγωγική ικανότητα της χώρας, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα στο μέσο της παγκοσμιοποίησης είχαν εξαφανιστεί και τον Μάιο του 2010 η χώρα είχε ουσιαστικά χρεοκοπήσει.
Με τα τεράστια δάνεια που πήρε από το ΔΝΤ και τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης το 2010 και το 2012, με την έμμεση βοήθεια από την ΕΚΤ και με το δάνειο του ΕΜΣ το 2015 η Ελλάδα παρέτεινε την προσαρμογή κατά τουλάχιστον 7 χρόνια"...
Ο κατακόρυφος μηδενισμός του δημοσιονομικού ελλείμματος από τη μια χρονιά στην άλλη το 2010, που θα ήταν νομοτελειακά αναγκαίος και θα είχε μεταφραστεί σε άμεση μείωση των δαπανών κατά περίπου 33 δισ. ευρώ, παρατάθηκε για τουλάχιστον 6 χρόνια και μπορεί να παραταθεί μέχρι το 2018, οπότε εξαντλούνται τα 86 δισ. που ενέκριναν οι Ευρωπαίοι το 2015.
Οι Έλληνες πολίτες θα πρέπει να είναι ευγνώμονες στους διεθνείς πιστωτές για το ότι η προσαρμογή έχει μέχρι στιγμής διαρκέσει 7 χρόνια και δεν ήταν άμεση, απότομη και ανάλγητη.
Αλλά η προσαρμογή θα συνεχιστεί. Γι’ αυτό είναι λάθος η χρήση της λέξης «κρίση». Η Ελλάδα περνάει από μια μακροχρόνια περίοδο καθοδικής πορείας του βιοτικού της επίπεδου σε επίπεδο που αντανακλά τη σημερινή θέση της στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας"...
Και το συμπέρασμα του κ. Κατσάμπα:
"Το συμπέρασμα είναι ότι η κρίση που ξεκίνησε το 2010 έπαψε να είναι «κρίση» και μετατράπηκε σε μακροχρόνια διόρθωση του εθνικού εισοδήματος στο επίπεδο που επιβάλλει η παραγωγική ικανότητα της χώρας"...
___________________________
* Θάνος Κατσάμπας: Nonresident Senior Fellow, The Atlantic Council
Πρώην ανώτερο στέλεχος και εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ
Περισσότερα άρθρα του ιδίου στο www.thanoscatsambas.com
Πηγή: naftemporiki.gr
Δεν μπορώ να μην σχολιάσω: Θυμάστε τη γνωστή διαφήμιση του ΕΟΤ «Ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα»; Και για να παραφράσω λίγο ο κ. Κατσάπμας μας λέει ότι «η Ελλάδα έζησε το μύθο της»! και «τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα της μακροχρόνιας προσαρμογής»! Ίσως και να μην έχει άδικο, σε κάποια σημεία τουλάχιστον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκιο έχει ο άνθρωπος, ας το πάρουμε απόφαση, η Ελλάδα αν δεν μάθει να παράγει θα είναι πάντα μια φτωχή χώρα! Δεν μπορεί να ζει συνέχεια με δανεικά!
ΑπάντησηΔιαγραφή