«Αυτό που μας δείχνει η ιστορία του είναι ότι όταν αποφασίσεις να τα βάλεις με το "σύστημα" είσαι εξ ορισμού χαμένος» σημειώνει το Protagon.gr.
Από δυό δημοσιεύματα, στη Deutsche Welle και το Protagon.gr (απόσπασμα), στη συνέχεια:
DW: Ο Τζούλιαν Ασάνζ στα χέρια της δικαιοσύνης
Μετά από επτά χρόνια εγκλεισμού στην πρεσβεία του Ισημερινού ο ιδρυτής των WikiLeaks Τζούλιαν Ασάνζ βρίσκεται αντιμέτωπος με την βρετανική δικαιοσύνη και το φόβο έκδοσης στις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί ενεργοποίησαν το ένταλμα του 2012, με το οποίo ζητούν από τις βρετανικές αρχές την έκδοση του.
Κατηγορείται για παρακίνηση και βοήθεια του στρατιώτη Μπράντλι Μάννινγκ να κλέψει διαβαθμισμένα έγγραφα του πενταγώνου, τα οποία αφορούσαν στο πόλεμο του Ιράκ. Πράξη που επιφέρει ποινή φυλάκισης τουλάχιστον πέντε ετών. Ο βρετανός δικαστής χρησιμοποίησε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του Ασάνζ, αποκαλώντας τον «νάρκισσο» και προσάπτοντάς του ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το πώς θα γίνει διάσημος, ακόμα κι αν με τις πράξεις του θέτει σε κίνδυνο τη ζωή αθώων πολιτών. Ο Ασάνζ κατηγορείται επιπλέον για παραβίαση της εγγύησης του, πράξη που επιφέρει ποινή φυλάκισης 12 μηνών.
Η διαδικασία απέλασης του Ασάνζ από την πρεσβεία ξεκίνησε το 2017, με την εκλογή του προέδρου Λένιν Μορἐνο. Την ίδια χρονιά ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στην σύλληψη του ακτιβιστή.
«Ο Τζούλιαν Ασάνζ θα πρέπει, εντός των επομένων εβδομάδων, να εγκαταλείψει το κτίριο της Πρεσβείας του Λονδίνου» είχε δηλώσει στις 27.07.2018 ο πρόεδρος του Ισημερινού Λένιν Μορένο, σε ανεπίσημη επίσκεψή του στη βρετανική πρωτεύουσα. Τότε ο Λ. Μορένο είχε επιβεβαιώσει ότι αξιωματούχοι της χώρας του και της Βρετανίας έχουν έλθει σε συμφωνία για την έξοδο του Ασάνζ από την πρεσβεία του Ισημερινού, στην οποία ο ιδρυτής των Wikileaks, κατέφυγε το 2012, μετά από άσυλο που του χορήγησε ο τότε Πρόεδρος, Ραφαέλ Κορέα.
Συμφωνα με εργαζόμενους και διπλωμάτες, ο Ασάνζ είχε κάνει κατάληψη της πρεσβείας. Παραμελούσε την προσωπική υγιεινή του ενώ διέταζε το προσωπικό να καθαρίζει την τουαλέτα του και τις ακαθαρσίες της γάτας του. Η έλευση νέου πρέσβη άλλαξε την κατάσταση: ακολούθησε η ανάκληση της ασυλίας του Ασανζ και, ως απάντηση, η δημοσιοποίηση στο WikiLeaks προσωπικών φωτογραφιών του προέδρου Μορένο και της οικογένειάς του από την εποχή που ζούσαν στην Ελβετία. Αυτή η προκλητική απειλή προς τον πρόεδρο, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και οδήγησε στην ταπεινωτική σύλληψη του Τζούλιαν Ασάνζ.
Protagon: Ο άνθρωπος απέναντι στο σύστημα
του Κ. Γιαννακίδη
Ναι, βέβαια, η Ρωσία ωφελήθηκε όσο κανείς από τις αποκαλύψεις των Wikileaks, ειδικά όταν διέρρευσαν τα emails της Χίλαρι Κλίντον. Δεν ξέρουμε αν η διαρροή έγινε από τα Wikileaks ή από τη Ρωσία μέσω των Wikileaks. Γενικώς η Ρωσία είχε προνομιακή μεταχείριση από το σύστημα των διαρροών καθώς δεν εμφανίστηκαν ντοκουμέντα που να πλήττουν το καθεστώς Πούτιν. Επίσης από ένα σημείο και μετά σταμάτησε να είναι απολύτως σαφές τι είναι, πώς δουλεύει και ποιος διαχειρίζεται όλο αυτό το σύστημα. Θυμηθείτε ότι η ΕΥΠ προώθησε εκεί τις συνομιλίες των μελών της τρόικας που είχε υποκλέψει σε μία από τις επισκέψεις τους στην Αθήνα. Για κάποιους η πλατφόρμα ήταν έκφραση της μαχητικής δημοσιογραφίας, για άλλους ένα κανάλι μυστικών υπηρεσιών με ηγεμονικό ρόλο της Ρωσίας.
Τέλος πάντων, αυτά τα πράγματα όταν μεγαλώνουν δεν μένουν ανέγγιχτα, ούτε αφήνουν αδιάφορα τα μεγάλα εθνικά συμφέροντα. Ωστόσο η περίπτωση των Wikileaks και του Ασάνζ δίνουν έρεισμα για μία ενδιαφέρουσα κουβέντα περί δημοσιογραφίας, ηθικής και του δικαιώματος των πολιτών να γνωρίζουν πολλά περισσότερα από αυτά που βλέπει ο ήλιος. Είναι ένα σύγχρονο debate ανάμεσα στον πολίτη και στο σύστημα. Έχει να κάνει με αυτά που ξέρει ο πολίτης, με όλα όσα έχει δικαίωμα να ξέρει και όλα όσα του επιτρέπονται να γνωρίζει. Σχηματίζεται ένα κουβάρι από επιχειρήματα. Τραβάς τη μία άκρη και αποκαλύπτεις κάτι που εξελίσσεται εις βάρος των πολιτών μίας χώρας ή του πλανήτη. Τραβάς μία άλλη και βρίσκεται μπροστά σε κάτι που πλήττει ζωτικά εθνικά συμφέροντα. Τι είναι, τελικά, σημαντικότερο σε έναν κόσμο που είναι εξ ορισμού άδικος; Η αλήθεια ή τα συμφέροντα;
Σε αυτή τη συζήτηση δεν έχει μεγάλη σημασία αν ο Ασάνζ είναι άνθρωπος των Ρώσων ή έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης και ιμάντας συμφερόντων. Αυτό που μας δείχνει η ιστορία του είναι ότι όταν αποφασίσεις να τα βάλεις με το «σύστημα» είσαι εξ ορισμού χαμένος.
Πηγές: Deutsche Welle , protagon.gr
Ναι, βέβαια, η Ρωσία ωφελήθηκε όσο κανείς από τις αποκαλύψεις των Wikileaks, ειδικά όταν διέρρευσαν τα emails της Χίλαρι Κλίντον. Δεν ξέρουμε αν η διαρροή έγινε από τα Wikileaks ή από τη Ρωσία μέσω των Wikileaks. Γενικώς η Ρωσία είχε προνομιακή μεταχείριση από το σύστημα των διαρροών καθώς δεν εμφανίστηκαν ντοκουμέντα που να πλήττουν το καθεστώς Πούτιν. Επίσης από ένα σημείο και μετά σταμάτησε να είναι απολύτως σαφές τι είναι, πώς δουλεύει και ποιος διαχειρίζεται όλο αυτό το σύστημα. Θυμηθείτε ότι η ΕΥΠ προώθησε εκεί τις συνομιλίες των μελών της τρόικας που είχε υποκλέψει σε μία από τις επισκέψεις τους στην Αθήνα. Για κάποιους η πλατφόρμα ήταν έκφραση της μαχητικής δημοσιογραφίας, για άλλους ένα κανάλι μυστικών υπηρεσιών με ηγεμονικό ρόλο της Ρωσίας.
Τέλος πάντων, αυτά τα πράγματα όταν μεγαλώνουν δεν μένουν ανέγγιχτα, ούτε αφήνουν αδιάφορα τα μεγάλα εθνικά συμφέροντα. Ωστόσο η περίπτωση των Wikileaks και του Ασάνζ δίνουν έρεισμα για μία ενδιαφέρουσα κουβέντα περί δημοσιογραφίας, ηθικής και του δικαιώματος των πολιτών να γνωρίζουν πολλά περισσότερα από αυτά που βλέπει ο ήλιος. Είναι ένα σύγχρονο debate ανάμεσα στον πολίτη και στο σύστημα. Έχει να κάνει με αυτά που ξέρει ο πολίτης, με όλα όσα έχει δικαίωμα να ξέρει και όλα όσα του επιτρέπονται να γνωρίζει. Σχηματίζεται ένα κουβάρι από επιχειρήματα. Τραβάς τη μία άκρη και αποκαλύπτεις κάτι που εξελίσσεται εις βάρος των πολιτών μίας χώρας ή του πλανήτη. Τραβάς μία άλλη και βρίσκεται μπροστά σε κάτι που πλήττει ζωτικά εθνικά συμφέροντα. Τι είναι, τελικά, σημαντικότερο σε έναν κόσμο που είναι εξ ορισμού άδικος; Η αλήθεια ή τα συμφέροντα;
Σε αυτή τη συζήτηση δεν έχει μεγάλη σημασία αν ο Ασάνζ είναι άνθρωπος των Ρώσων ή έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης και ιμάντας συμφερόντων. Αυτό που μας δείχνει η ιστορία του είναι ότι όταν αποφασίσεις να τα βάλεις με το «σύστημα» είσαι εξ ορισμού χαμένος.
Πηγές: Deutsche Welle , protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου