Πως ο Αλέκος Σακελλάριος έγραψε το θρυλικό τραγούδι «Άστα τα μαλλάκια σου»

Ο εξαιρετικά δημοφιλής και παραγωγικός, θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης, Αλέκος Σακελλάριος (13 Νοεμβρίου 1913 - 28 Αυγούστου 1991), στα τέλη της δεκαετίας του ’30 είχε γνωρίσει μια κοπέλα που του άρεσε. Σε ένα ραντεβού τους στο Καβούρι φυσούσε δυνατός αέρας που σήκωνε το φόρεμα της κοπέλας και χαλούσε το χτένισμά της. Με το ένα χέρι κατέβαζε το φόρεμα και με το άλλο, έφτιαχνε τα μαλλιά της. Όπως έχει περιγράψει ο Σακελλάριος σε συνέντευξή του, κάποια στιγμή τον πλησίασε και με απελπισμένο ύφους του είπε: «Πω πω χάλια έγιναν τα μαλλιά μου». Εκείνος της απάντησε: «Μια χαρά είναι και έτσι τα μαλλάκια σου, ανακατεμένα»...

Έτσι εμπνεύστηκε την πρώτη φράση του τραγουδιού «Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα, άστα ν' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά, τώρα που τα νιάτα σου ειν’ ολανθισμένα, άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα» και όταν επέστρεψε στο σπίτι του, άρχισε να το γράφει. Το μυαλό του έκανε συνειρμούς γύρω από την ανησυχία της κοπέλας για το πώς έδειχναν τα μαλλιά της και σκέφτηκε ότι κάτι τέτοιο θα έπρεπε να την απασχολήσει όταν γεράσει. Όσο ήταν νέα, η φυσική της ομορφιά ήταν αρκετή. 

Οι στίχοι ολοκληρώθηκαν αλλά το τραγούδι δεν μελοποιήθηκε για αρκετό καιρό.

Άσ' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ' τα ν' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά,
τώρα που τα νιάτα σου είν' ολανθισμένα
άσ' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα.
Τη γαλάζια θάλασσα, κοίτα την πλατιά
κι άσ' τα ν' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά.
Θα 'ρθει, αλίμονο, καιρός άκου με κι εμένα
που δε θα 'χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά.
Θα 'χεις τότε τα μαλλιά καλοχτενισμένα,
θα 'ρθει, αλίμονο, καιρός άκου με κι εμένα
που θα σβήσει η λάμψη αυτή που 'χεις στη ματιά
και δεν θα 'χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά.
Είσαι τώρα η Άνοιξη, θα 'ρθει Καλοκαίρι
κι ύστερα Φθινόπωρο θα 'ρθει σκυθρωπό.
Στον τρελό τον δρόμο σου πάρε με απ' το χέρι,
είσαι τώρα η Άνοιξη, θα 'ρθει Καλοκαίρι.
Θα σου πουν χίλιες φορές, χίλια σ' αγαπώ
κι ύστερα Φθινόπωρο θα 'ρθει σκυθρωπό.
Άσ' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα,
άσ' τα ν' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά,
τώρα που τα νιάτα σου είν' ολανθισμένα,
άσ' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα.

Κάποια στιγμή ο συνθέτης Μιχάλης Σογιούλ, γνωρίζοντας ότι ο Σακελλάριος έγραφε στίχους, του ζήτησε ένα τραγούδι που θα μπορούσε να γίνει βαλς. Ο σκηνοθέτης θυμήθηκε το «Άστα τα μαλλάκια σου» και του το έδωσε. Ο Σογιούλ ενθουσιάστηκε και έγραψε αμέσως τη μουσική, αλλά καμία εταιρία δεν ήθελε να το ηχογραφήσει γιατί δεν ήταν όπως έλεγαν, «πιασάρικο». Έτσι μπήκε πάλι στο συρτάρι, στα «αζήτητα». 

Φώτης Πολυμέρης: «Άστα τα μαλλάκια σου» 

Έμεινε στο συρτάρι μέχρι το 1951, όταν ως σκηνοθέτης ο Αλέκος Σακελάριος αποφάσισε να το συμπεριλάβει στην ταινία του.«Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν». Πρώτος ερμηνευτής ήταν ο Φώτης Πολυμέρης, ο οποίος το τραγούδησε για τις ανάγκες της ταινίας. Πρωταγωνιστής ήταν ο Αλέκος Αλεξανδράκης, τον οποίο ντούμπλαρε ο τραγουδιστής. 

Έτσι, ο Σακελλάριος δεν ήταν μόνο σκηνοθέτης στην ταινία, αλλά και ο στιχουργός του τραγουδιού. Όμως, χρειάστηκαν σχεδόν 20 χρόνια από τη στιγμή που το εμπνεύστηκε μέχρι να φτάσει στα αυτιά του κόσμου. Και ο κόσμος το αγάπησε, αποδεικνύοντας ότι τελικά ήταν και «πιασάρικο»....

Πηγές: Με στοιχεία από mixanitouxronou.gr, youtube.com