Από τη Deutsche Welle:
Στην πανδημία γίναμε όλοι μάρτυρες του πώς τα απλά, καθημερινά πράγματα μερικές φορές μετατρέπονται σε ζητήματα υψίστης σημασίας: Ένα πετυχημένο χειροποίητο ψωμί, ένα νέο κούρεμα ή ένα κατοικίδιο με φοβερή φωτογένεια. Και φυσικά, πολλοί είναι εκείνοι που επιτρέπουν στα κοινωνικά δίκτυα να συμμετέχουν σε αυτές τις χαρούμενες προσωπικές ή οικογενειακές στιγμές. Και αν είναι τυχεροί, συγκεντρώνονται like, καρδούλες και σχόλια με φιλοφρονήσεις – ένα φαινόμενο που αποκαλούν συχνά Candystorm (καταιγίδα από γλυκά) – το αντίθετο δηλαδή της «καταιγίδας» αρνητικών σχολίων, γνωστής και ως shitstorm. Πρόκειται για καταιγίδες που μπορεί να χτυπήσουν τον καθένα, απροειδοποίητα, ακόμη και τα προφίλ πολιτικών.
Έτσι συνέβη και στην Μανουέλα Σβέζιγκ, πρωθυπουργό του ομόσπονδου κρατιδίου Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία, όταν δημοσιεύτηκε μια φωτογραφία της πίτσας που έφτιαξε στο λογαριασμό της στο Twitter: «Και τώρα η καλύτερη στιγμή της εβδομάδας (...) βραδινή προβολή ταινίας με όλη την οικογένεια στον καναπέ (...) Μένουμε σπίτι και μένουμε υγιείς». Οι χρήστες του κοινωνικού δικτύου αντέδρασαν άμεσα, ανεβάζοντας δικές τους φωτογραφίες από χειροποίητες πίτσες, ρωτώντας συνταγές και πληροφορίες για την ταινία – ή απλά ευχόμενοι «καλή όρεξη». Φυσικά και τα αρνητικά σχόλια είναι επίσης στο τραπέζι της ημερήσιας διάταξης των πολιτικών. Αλλά ποια δύναμη παρακινεί τους ανθρώπους να επαινέσουν τους άλλους, συχνά και απολύτως άγνωστους στα κοινωνικά δίκτυα;
Στην πανδημία γίναμε όλοι μάρτυρες του πώς τα απλά, καθημερινά πράγματα μερικές φορές μετατρέπονται σε ζητήματα υψίστης σημασίας: Ένα πετυχημένο χειροποίητο ψωμί, ένα νέο κούρεμα ή ένα κατοικίδιο με φοβερή φωτογένεια. Και φυσικά, πολλοί είναι εκείνοι που επιτρέπουν στα κοινωνικά δίκτυα να συμμετέχουν σε αυτές τις χαρούμενες προσωπικές ή οικογενειακές στιγμές. Και αν είναι τυχεροί, συγκεντρώνονται like, καρδούλες και σχόλια με φιλοφρονήσεις – ένα φαινόμενο που αποκαλούν συχνά Candystorm (καταιγίδα από γλυκά) – το αντίθετο δηλαδή της «καταιγίδας» αρνητικών σχολίων, γνωστής και ως shitstorm. Πρόκειται για καταιγίδες που μπορεί να χτυπήσουν τον καθένα, απροειδοποίητα, ακόμη και τα προφίλ πολιτικών.
Έτσι συνέβη και στην Μανουέλα Σβέζιγκ, πρωθυπουργό του ομόσπονδου κρατιδίου Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία, όταν δημοσιεύτηκε μια φωτογραφία της πίτσας που έφτιαξε στο λογαριασμό της στο Twitter: «Και τώρα η καλύτερη στιγμή της εβδομάδας (...) βραδινή προβολή ταινίας με όλη την οικογένεια στον καναπέ (...) Μένουμε σπίτι και μένουμε υγιείς». Οι χρήστες του κοινωνικού δικτύου αντέδρασαν άμεσα, ανεβάζοντας δικές τους φωτογραφίες από χειροποίητες πίτσες, ρωτώντας συνταγές και πληροφορίες για την ταινία – ή απλά ευχόμενοι «καλή όρεξη». Φυσικά και τα αρνητικά σχόλια είναι επίσης στο τραπέζι της ημερήσιας διάταξης των πολιτικών. Αλλά ποια δύναμη παρακινεί τους ανθρώπους να επαινέσουν τους άλλους, συχνά και απολύτως άγνωστους στα κοινωνικά δίκτυα;
Η θετική αύρα των φιλοφρονήσεων
«Όταν κάνουμε κομπλιμέντα ενισχύεται και η δική μας αυτοπεποίθηση. Αυτόματα θεωρούμε τον εαυτό μας εξυπηρετικό, κοινωνικό και συμπαθητικό», λέει η ψυχολόγος Καταρίνα Στένγκερ στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Τα κομπλιμέντα δημιουργούν ένα αίσθημα σύνδεσης με άλλους ομοϊδεάτες: «Αν η εικόνα ενός σπιτικού κέικ μας τραβάει την προσοχή, είναι πιθανώς επειδή μας αρέσουν τα γλυκά ή μας θυμίζει το αγαπημένο μας κέικ που έφτιαχνε ίσως η γιαγιά μας».
Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε θετικά συναισθήματα από την πλευρά και του αποδέκτη: «Όταν μας κάνουν φιλοφρονήσεις, ορισμένες "ουσίες ανταμοιβής" απελευθερώνονται στον εγκέφαλο και αυτό μας φτιάχνει τη διάθεση», συμπληρώνει η Στένγκερ. Κάτι που με τη σειρά του μας κάνει να νιώθουμε περήφανοι και συχνά μας ενθαρρύνει ακόμα και να γίνουμε καλύτεροι.
Εν μέσω της πανδημίας τέτοιου είδους συνδιαλλαγές στα κοινωνικά δίκτυα θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν μάλιστα και σε κάτι ακόμη. Η μακροχρόνια κοινωνική απομόνωση έχει επηρεάσει πολλούς, σύμφωνα και με την Στένγκερ. «Η αμοιβαία επιβεβαίωση στο διαδίκτυο μπορεί να ενισχύσει τα συναισθήματα αλληλεγγύης και κατανόησης και να συνδέσει τους ανθρώπους μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο αποσπάται η προσοχή από τα αρνητικά νέα, με τα οποία ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι», εξηγεί.
Αυτοβοήθεια μέσα στην πανδημία
Ωστόσο, οι προσδοκίες καλό θα είναι να παραμείνουν συγκρατημένες: Τα θετικά αυτά συναισθήματα δεν διαρκούν πολύ – κάτι που θα πρέπει να έχουν υπόψη τους όσοι καταφεύγουν συχνά στα κοινωνικά δίκτυα για το σκοπό αυτό και καταλήγουν να «παραμελούν την αυθεντική αναγνώριση ανθρώπων που είναι πραγματικά σημαντικοί στην πραγματική ζωή», τονίζει η ψυχολόγος.
Στα κοινωνικά δίκτυα παρόλα αυτά έχουν βρει καταφύγιο και συχνά βοήθεια πολλοί από αυτούς που υποφέρουν από ψυχολογικές διαταραχές, καθώς οι δυνατότητες στήριξης ή ακόμη και αυτοβοήθειας είναι μεγάλες. «Τα κοινωνικά δίκτυα μπορούν να προσφέρουν μια (ανώνυμη) πλατφόρμα για να επεξεργαστούν κάποιοι (αρνητικά) συναισθήματα που δεν μπορούν να εκφράσουν δια ζώσης». Έτσι μπορεί επομένως να είναι ένα πρώτο, σημαντικό βήμα προς την παροχή συμβουλών ή θεραπείας. Είναι σημαντικό όμως να καταλάβουμε, όπως τονίζει η Στένγκερ, ότι το διαδίκτυο δεν είναι υποκατάστατο της ψυχοθεραπείας.
Ντάβιντ Λάνγκενμπαϊν, dpa
Πηγή: Deutsche Welle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου