(...) «Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είδε την εξάρτηση της Ευρώπης, και ειδικότερα της Γερμανίας, από το ρωσικό φυσικό αέριο με τον ίδιο τρόπο που οι ιδιοκτήτες σκλάβων (στον Αμερικανικό Εμφύλιο) έβλεπαν την εξάρτηση της Βρετανίας από το βαμβάκι (του αμερικανικού Νότου): Ως μια μορφή οικονομικής εξάρτησης που θα ανάγκαζε αυτά τα έθνη να αποδεχθούν τις στρατιωτικές του φιλοδοξίες», γράφει ο Κρούγκμαν στους New York Times.
Ο Πούτιν ωστόσο «δεν είχε εντελώς άδικο», συνεχίζει ο Αμερικανός νομπελίστας, που με άλλο άρθρο του προ ημερών «είχε κατηγορήσει τη Γερμανία για την απροθυμία της να κάνει οικονομικές θυσίες για χάρη της ελευθερίας της Ουκρανίας».
Πολ Κρούγκμαν: Η απροθυμία της Γερμανίας για κυρώσεις και οι θυσίες της Ελλάδας
«…η απάντηση της Γερμανίας στις εκκλήσεις της Ουκρανίας για στρατιωτική βοήθεια τις παραμονές του πολέμου ήταν αξιολύπητη», γράφει ο Κρούγκμαν, παραδεχόμενος ότι ο ίδιος «προσπαθεί να ντροπιάσει τη Γερμανία προκειμένου εκείνη να γίνει καλύτερος υπερασπιστής της Δημοκρατίας». «Η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες έσπευσαν να παράσχουν φονικά όπλα, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων αντιαρματικών πυραύλων που ήταν τόσο κρίσιμοι για την απόκρουση της επίθεσης της Ρωσίας στο Κίεβο. Η Γερμανία, από την άλλη πλευρά, πρόσφερε… κράνη.»
«Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι εάν, ας πούμε, ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν ακόμη πρόεδρος στις ΗΠΑ, το στοίχημα του Πούτιν ότι το διεθνές εμπόριο θα λειτουργούσε ως δύναμη καταναγκασμού και όχι ειρήνης, θα είχε δικαιωθεί.»
Σύμφωνα με τον Πολ Κρούγκμαν ωστόσο, η σχέση ανάμεσα στην παγκοσμιοποίηση και τον πόλεμο δεν είναι τόσο απλή όσο πολλοί υποθέτουν.
Πολ Κρούγκμαν: Η ρωσική εισβολή φέρνει αποπαγκοσμιοποίηση
(...) Για την ιστορία, «το ρωσικό αέριο άρχισε να ρέει στη Γερμανία το 1973», όπως σημειώνει ο Κρούγκμαν, προτού θέσει το ερώτημα «εάν το εμπόριο προάγει την ειρήνη και την ελευθερία;». «Σε κάποιες περιπτώσεις σίγουρα ναι», απαντά ο ίδιος. Σε άλλες περιπτώσεις, ωστόσο, αυταρχικοί ηγέτες θα μπορούσαν να θεωρήσουν ότι οι δημοκρατίες μπορεί να κάνουν τα στραβά μάτια μπροστά σε καταχρήσεις εξουσίας προκειμένου να μην υποστούν οικονομικές απώλειες.
Ο Πολ Κρούγκμαν «δεν μιλάει μόνο για τη Ρωσία» όπως σημειώνει ο ίδιος στο άρθρο του. Μιλάει και για την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία κάθεται και βλέπει – χωρίς να αντιδρά – εδώ και χρόνια τον Βίκτορ Όρμπαν να ξηλώνει κατά τρόπο συστηματικό τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Ο Κρούγκμαν συνεχίζει μάλιστα διερωτώμενος εάν αυτή η (σ.σ. ευρωπαϊκή) αδυναμία (σ.σ. αντίδρασης στον Όρμπαν) μπορεί και σε ποιο βαθμό να συσχετιστεί με τις μεγάλες επενδύσεις ευρωπαϊκών και γερμανικών συμφερόντων στην Ουγγαρία…
«Το πραγματικά μεγάλο ερώτημα» ωστόσο, σύμφωνα με τον Κρούγκμαν, είναι εκείνο που σχετίζεται με την Κίνα, η μεγαλύτερη ενσωμάτωση της οποίας στην παγκόσμια οικονομία θα μπορούσε να ερμηνευτεί κατά τρόπο διττό: είτε ως λόγος αποφυγής παράτολμων τυχοδιωκτικών πολιτικών (μιας κινεζικής στρατιωτικής εισβολής, για παράδειγμα, στην Ταϊβάν), είτε ως εξέλιξη υπονομευτική του δυνητικά αποδυναμωμένου ή άτολμου τρόπου με τον οποίο θα μπορούσε να απαντήσει η Δύση σε αυτές τις τυχοδιωκτικές πολιτικές εάν εκείνες περάσουν από τη θεωρία στην πράξη.
Ο Κρούγκμαν δεν προτείνει μια επιστροφή στον προστατευτισμό. Υποστηρίζει ωστόσο πως θα πρέπει να λαμβάνονται πιο σοβαρά υπόψη οι εθνικές ανησυχίες ασφαλείας που σχετίζονται με το εμπόριο.
«Τα νομοταγή έθνη πρέπει να δείξουν ότι δεν θα αποθαρρυνθούν από την υπεράσπιση της ελευθερίας. Αυταρχικοί ηγέτες μπορεί να πιστεύουν ότι η οικονομική έκθεση των δημοκρατιών στα αυταρχικά καθεστώτα θα τις κάνει να φοβούνται να υπερασπιστούν τις αξίες τους. Πρέπει να τους αποδείξουμε ότι κάνουν λάθος», γράφει ο νομπελίστας Αμερικανός οικονομολόγος στους New York Times.
«Κι αυτό στην πράξη σημαίνει ότι η Ευρώπη πρέπει να κινηθεί γρήγορα και να διακόψει τις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου και ότι η Δύση είναι ανάγκη να προμηθεύσει την Ουκρανία με τα όπλα που χρειάζεται, όχι απλώς για να κρατήσει τον Πούτιν μακριά αλλά για να καταγάγει μια ξεκάθαρη νίκη. Το διακύβευμα εδώ είναι πολύ μεγαλύτερο από την Ουκρανία», καταλήγει.
Πηγή: New York Times
Εμείς το πήραμε από το kathimerini.gr (απόσπασμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου