(Anatomy of a scandal: How ‘Qatargate’ crisis shook EU to its core).
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιθυμούν απεγνωσμένα να σταματήσουν την κρίση διαφθοράς του Κοινοβουλίου που καταστρέφει τη δημοκρατία τους. Είναι ήδη πολύ αργά;
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιθυμούν απεγνωσμένα να σταματήσουν την κρίση διαφθοράς του Κοινοβουλίου που καταστρέφει τη δημοκρατία τους. Είναι ήδη πολύ αργά;
Ένα απόσπασμα από δημοσίευμα στο Politico:
Καθώς έμπαιναν στη σύνοδο κορυφής, οι ηγέτες δέχθηκαν επίθεση από δημοσιογράφους ζητώντας να μάθουν τι θα έκανε η ΕΕ για να πατάξει τη διαφθορά. Όταν οι πόρτες έκλεισαν και μπόρεσαν να μιλήσουν κατ' ιδίαν, οι πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί στράφηκαν ο ένας στον άλλο με φρίκη. (...)
Και το δημοσίευμα του Politico καταλήγει, με εμφανή σκεπτικισμό:
(...) Περιμένοντας να συμβεί
Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο, υπήρχε η αίσθηση ότι επρόκειτο για μια κρίση που αναμενόταν να συμβεί. Οι υποστηρικτές της διαφάνειας προειδοποιούν εδώ και χρόνια για χαλαρούς κανόνες και αδύναμη επιβολή.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποτελεί εδώ και καιρό πόλο έλξης για εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων και επισκεπτών αξιωματούχων, που θέλουν να ακουστεί η φωνή τους σε ένα από τα κέντρα εξουσίας της ΕΕ. Αν και το Κοινοβούλιο έχει αναμφισβήτητα το λιγότερο επιρροή από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, η ισχύς του έχει αυξηθεί από τότε που του δόθηκε νέα εντολή το 2009 και οι 705 νομοθέτες του έχουν τώρα την εξουσία να διαμορφώνουν τη νομοθεσία — συνήθως στα τελικά της στάδια.
Ίσως πιο σχετικό, το Κοινοβούλιο προσφέρει ένα φόρουμ υψηλού προφίλ για δημόσιο διάλογο. Οι αίθουσές του είναι ένα μέρος όπου νομοθέτες από τις 27 χώρες του μπλοκ κάνουν ομιλίες για λόγους που τους ενδιαφέρουν, αποδίδοντας τα εύσημα που υποτίθεται ότι με χρήματα δεν μπορούν να αγοραστούν.
Καθώς περνούσε η εβδομάδα, προέκυψαν περαιτέρω λεπτομέρειες σχετικά με την υποτιθέμενη εκστρατεία επιρροής από το Κατάρ, το οποίο αρνείται οποιαδήποτε ανάμειξη στο σκάνδαλο.
Η Καϊλή είχε επισκεφθεί το Κατάρ στις αρχές Νοεμβρίου, συναντώντας τον υπουργό Εργασίας της χώρας και άλλους. Αμέσως μετά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εκφώνησε μια λαμπερή ομιλία, χαιρετίζοντας τον οικοδεσπότη του Παγκοσμίου Κυπέλλου ως «πρωταγωνιστή στα εργασιακά δικαιώματα» και επαινώντας τον «ιστορικό μετασχηματισμό της χώρας». Ήταν μια μη δημοφιλής άποψη σε αντίθεση με την έντονη κριτική από τους αγωνιστές που είχαν προειδοποιήσει ότι οι εργάτες των κατασκευών αντιμετωπίζονταν σαν σκλάβοι καθώς κατασκευάζονταν τα γήπεδα ποδοσφαίρου.
Γρήγορα προέκυψαν ερωτήματα σχετικά με τον ρόλο των ΜΚΟ. Ένα συγκεκριμένα έχει τεθεί υπό έντονο έλεγχο — Fight Impunity, μια δεξαμενή σκέψης με επικεφαλής τον Pier Antonio Panzeri. Είναι πρώην μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στενός συνεργάτης του συντρόφου της Καϊλή, Francesco Giorgi. Τόσο ο Panzeri όσο και ο Giorgi έχουν κατηγορηθεί για διαφθορά, μαζί με την Καϊλή, και παραμένουν στη φυλακή όσο συνεχίζονται οι έρευνες.
Η δεξαμενή σκέψης δεν περιλαμβανόταν στο επίσημο μητρώο διαφάνειας με τους λομπίστες, αλλά κατάφερε να αποκτήσει σημαντική πρόσβαση, μεταξύ άλλων μέσω της υποεπιτροπής του Κοινοβουλίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Καθώς το Κοινοβούλιο συγκεντρώθηκε για την τελευταία του σύνοδο του έτους στο Στρασβούργο, το σοκ μεταξύ των μελών του ήταν εμφανές. «Στεκόμαστε όλοι στη μέση ενός τόπου εγκλήματος με γραφεία σφραγισμένα, συναδέλφους στη φυλακή, αντιμέτωποι με τον ισχυρισμό ότι τουλάχιστον ένας από εμάς έχει γίνει δούρειος ίππος της διαφθοράς και της ξένης παρέμβασης», δήλωσε η Γερμανίδα βουλευτής Hannah Neumann, καταγράφοντας την συναισθήματα πολλών.
Ενώ τεχνικά το σκάνδαλο του Κατάρ εμπλέκει μόνο ένα από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, η απειλή για την υπόλοιπη πολιτική μηχανή και τη μηχανή χάραξης πολιτικής του μπλοκ είναι σαφής.
Από την άποψη των δημοσίων σχέσεων, το timing δύσκολα θα μπορούσε να ήταν χειρότερο. Την Πέμπτη, οι ευρωπαίοι πρόεδροι και πρωθυπουργοί συγκεντρώθηκαν στις Βρυξέλλες για την τελική σύνοδο κορυφής των ηγετών της ΕΕ του έτους. Η υποτιθέμενη διαφθορά δεν ήταν στην επίσημη ατζέντα, αλλά το Qatargate, όπως έχει γίνει γνωστό, επισκίασε τη συγκέντρωση.
Τις επόμενες ημέρες, θα υπάρξουν περισσότερες ψυχολογικές έρευνες καθώς η ποινική έρευνα συνεχίζεται. Η Καϊλή, η οποία αρνήθηκε τις κατηγορίες εναντίον της, θα δικαστεί στις 22 Δεκεμβρίου. Ο φίλος της, ο Giorgi, φέρεται να ομολόγησε στη φυλακή, σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης, λέγοντας στους εισαγγελείς ότι πήρε χρήματα και παρακαλώντας να αφεθεί ελεύθερο το ζευγάρι για να μπορέσει να φροντίσει το μωρό τους.
Ό,τι κι αν συμβεί στη συνέχεια στην έρευνα του Michel Claise, για ένα θύμα της κρίσης -την πληγωμένη αξιοπιστία της ΕΕ- μπορεί να είναι ήδη πολύ αργά.
Ό,τι κι αν συμβεί στη συνέχεια στην έρευνα του Michel Claise, για ένα θύμα της κρίσης -την πληγωμένη αξιοπιστία της ΕΕ- μπορεί να είναι ήδη πολύ αργά.
Ακολουθεί το πρωτότυπο του σχετικού αποσπάσματος στο Politico:
Anatomy of a scandal: How ‘Qatargate’ crisis shook EU to its core
European leaders are desperate to stop the Parliament corruption crisis trashing their democracy. Is it already too late?
(...) Waiting to happen
When the scandal blew up, there was a sense that it was a crisis that had been waiting to happen. Transparency campaigners have been warning about lax rules and weak enforcement for years.
The European Parliament has long been a magnet for lobbyists and visiting dignitaries, keen to make their voices heard in one of the EU’s centers of power. While the Parliament is arguably the least influential of the EU institutions, its power has grown since it was given a new remit in 2009, and its 705 lawmakers now have the authority to shape legislation — usually in its final stages.
Perhaps more relevantly, the Parliament offers a high-profile forum for public debate. Its chamber is a place where lawmakers from the bloc’s 27 countries make speeches on behalf of causes close to their heart, conferring a kudos that money isn’t supposed to be able to buy.
As the week went on, further details emerged of the alleged campaign of influence by Qatar, which denies any involvement in the scandal.
Kaili had visited Qatar in early November, meeting with the country’s labor minister and others. Soon after in the European Parliament, she delivered a glowing speech, hailing the host of the World Cup as a “frontrunner in labor rights,” and praising the country’s “historic transformation.” It was an unpopular view at odds with stark criticism from campaigners who had warned of construction workers being treated like slaves as the soccer stadiums were built.
Questions quickly emerged about the role of NGOs. One in particular has come under intense scrutiny — Fight Impunity, a think tank led by Pier Antonio Panzeri. He is a former member of the European Parliament and a close associate of Kaili’s partner, Francesco Giorgi. Both Panzeri and Giorgi have been charged with corruption, alongside Kaili, and remain in jail while investigations continue.
The think tank was not listed in the official transparency register of lobbyists but still managed to gain significant access, including through Parliament’s subcommittee on human rights.
As the Parliament gathered for its final session of the year in Strasbourg, the shock among its members was palpable. “We are all standing in the middle of a crime scene with offices sealed, colleagues in prison, confronted with the allegation that at least one of us has become a Trojan horse of corruption and foreign interference,” said German lawmaker Hannah Neumann, capturing the feelings of many.
While technically the Qatar scandal has involved only one of the EU’s institutions, the threat to the rest of the bloc’s political and policy-making machine is clear.
From a public relations perspective, the timing could hardly have been worse. On Thursday, European presidents and prime ministers gathered in Brussels for the EU’s final leaders’ summit of the year. Alleged corruption was not on the official agenda but Qatargate, as it had become known, overshadowed the gathering.
In the days ahead, there will be more soul-searching as the criminal inquiry continues. Kaili, who has denied the allegations against her, is due in court on December 22. Her boyfriend, Giorgi, has allegedly confessed in prison, according to local media, telling prosecutors he took money and pleading for the couple to be released so they can care for their baby.
Whatever happens next in Michel Claise’s investigation, for one victim of the crisis — the EU’s battered credibility — it may already be too late.
European leaders are desperate to stop the Parliament corruption crisis trashing their democracy. Is it already too late?
(...) Waiting to happen
When the scandal blew up, there was a sense that it was a crisis that had been waiting to happen. Transparency campaigners have been warning about lax rules and weak enforcement for years.
The European Parliament has long been a magnet for lobbyists and visiting dignitaries, keen to make their voices heard in one of the EU’s centers of power. While the Parliament is arguably the least influential of the EU institutions, its power has grown since it was given a new remit in 2009, and its 705 lawmakers now have the authority to shape legislation — usually in its final stages.
Perhaps more relevantly, the Parliament offers a high-profile forum for public debate. Its chamber is a place where lawmakers from the bloc’s 27 countries make speeches on behalf of causes close to their heart, conferring a kudos that money isn’t supposed to be able to buy.
As the week went on, further details emerged of the alleged campaign of influence by Qatar, which denies any involvement in the scandal.
Kaili had visited Qatar in early November, meeting with the country’s labor minister and others. Soon after in the European Parliament, she delivered a glowing speech, hailing the host of the World Cup as a “frontrunner in labor rights,” and praising the country’s “historic transformation.” It was an unpopular view at odds with stark criticism from campaigners who had warned of construction workers being treated like slaves as the soccer stadiums were built.
Questions quickly emerged about the role of NGOs. One in particular has come under intense scrutiny — Fight Impunity, a think tank led by Pier Antonio Panzeri. He is a former member of the European Parliament and a close associate of Kaili’s partner, Francesco Giorgi. Both Panzeri and Giorgi have been charged with corruption, alongside Kaili, and remain in jail while investigations continue.
The think tank was not listed in the official transparency register of lobbyists but still managed to gain significant access, including through Parliament’s subcommittee on human rights.
As the Parliament gathered for its final session of the year in Strasbourg, the shock among its members was palpable. “We are all standing in the middle of a crime scene with offices sealed, colleagues in prison, confronted with the allegation that at least one of us has become a Trojan horse of corruption and foreign interference,” said German lawmaker Hannah Neumann, capturing the feelings of many.
While technically the Qatar scandal has involved only one of the EU’s institutions, the threat to the rest of the bloc’s political and policy-making machine is clear.
From a public relations perspective, the timing could hardly have been worse. On Thursday, European presidents and prime ministers gathered in Brussels for the EU’s final leaders’ summit of the year. Alleged corruption was not on the official agenda but Qatargate, as it had become known, overshadowed the gathering.
As they entered the summit, leaders were assailed by journalists demanding to know what the EU would do to crack down on corruption. When the doors closed and they were able to speak in private, the presidents and prime ministers turned to each other in horror. (...)
In the days ahead, there will be more soul-searching as the criminal inquiry continues. Kaili, who has denied the allegations against her, is due in court on December 22. Her boyfriend, Giorgi, has allegedly confessed in prison, according to local media, telling prosecutors he took money and pleading for the couple to be released so they can care for their baby.
Whatever happens next in Michel Claise’s investigation, for one victim of the crisis — the EU’s battered credibility — it may already be too late.
(η μετάφραση έγινε με τη βοήθεια της google)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου