Μπορείτε να φανταστείτε τη βασίλισσα της Αγγλίας, την αείμνηστη Ελισάβετ Β΄, να κρατάει ένα τυλιχτό σουβλάκι; Μ’ ένα παγωτό ξυλάκι, μια μπίρα Guinness ή μια Μπάρμπι ανά χείρας; Σας φαίνεται περίεργο να δείτε τη Μαφάλντα καθισμένη δίπλα στον Μπόρχες σε ένα παγκάκι;
Αριστερά: Η Ελισάβετ Β΄ της Αγγλίας βγήκε από τη φαντασία του Χαντζόπουλου και κυκλοφορεί με ένα παγωτό ξυλάκι στο χέρι.
Ο Δημήτρης Χαντζόπουλος, στη νέα έκθεση ζωγραφικής που εγκαινιάζει η ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου στις 9 Δεκεμβρίου στον χώρο «16 Φωκίωνος Νέγρη» της Συλλογής Φέλιου, έχει αφήσει τη φαντασία του να καλπάσει. Και τα 25 νέα έργα του, που είναι γλυπτά και ζωγραφικές κατασκευές, όλα φιλοτεχνημένα την τελευταία τριετία (αρχής γενομένης από την καραντίνα), έχουν στοιχεία ανατρεπτικά, απρόσμενα, χιουμοριστικά αλλά με έναν τρόπο διαφορετικό σε σχέση με τις γελοιογραφίες του στην «Καθημερινή».
Ο Δημήτρης Χαντζόπουλος, στη νέα έκθεση ζωγραφικής που εγκαινιάζει η ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου στις 9 Δεκεμβρίου στον χώρο «16 Φωκίωνος Νέγρη» της Συλλογής Φέλιου, έχει αφήσει τη φαντασία του να καλπάσει. Και τα 25 νέα έργα του, που είναι γλυπτά και ζωγραφικές κατασκευές, όλα φιλοτεχνημένα την τελευταία τριετία (αρχής γενομένης από την καραντίνα), έχουν στοιχεία ανατρεπτικά, απρόσμενα, χιουμοριστικά αλλά με έναν τρόπο διαφορετικό σε σχέση με τις γελοιογραφίες του στην «Καθημερινή».
Ισως γιατί στις δημιουργίες αυτές δεν υποδύεται τον γνώριμο ρόλο του ως σχολιαστή της επικαιρότητας, δεν έχει τους περιορισμούς να κινείται σαν τρένο στις ράγες των μεγάλων ειδήσεων, δεν υπόκειται στον ψυχαναγκασμό της αρμονίας με το πρωτοσέλιδο. Αλλά «εκτροχιάζεται», αφήνει στον εαυτό του το προνόμιο του αυτοσχεδιασμού, απολαμβάνει την ανεξαρτησία της τέχνης που συνδυάζεται και με την ελευθερία έκφρασης. Παίζει, πειραματίζεται, φτιάχνει εικόνες και μορφές και πάνω από όλα χαίρεται. Αυτή η χαρά από το πέταγμα του μυαλού μεταδίδεται ύστερα από τον νου στα χέρια, τα οποία μαστορεύουν, πλάθουν πρόσωπα, περίεργα ζώα, φανταστικά όντα σαν του Μπόρχες. Αλλωστε, το λέει και ο ίδιος, η ανάγκη του για χειροτεχνία τον έκανε να περάσει από τις δύο διαστάσεις του χαρτιού και της οθόνης του iPad –όπου συνήθως σχεδιάζει– στις τρεις διαστάσεις των γλυπτών και των κατασκευών. Μεγάλο το βήμα.
Αριστερά: Ενα από τα έργα του Δημήτρη Χαντζόπουλου που περιλαμβάνονται στην έκθεση «Selfies», στον χώρο «16 Φωκίωνος Νέγρη» της Συλλογής Φέλιου.
Μέσα από παράδοξες μείξεις υλικών, ξύλινες επιδαπέδιες και επιτοίχιες συνθέσεις, ζωγραφικά έργα με πηλό και papier-mâché, οι γνωστές κατάμαυρες σκιές που έχει στα σκίτσα του αποκτούν διαφορετική πια υπόσταση. Ξεμυτίζουν στον χώρο. Το πιο συγκινητικό είναι ότι στην έκθεση αποτίει φόρο τιμής σε ανθρώπους που καθόρισαν το βλέμμα του, ομοτέχνους αλλά και συγγραφείς. Στο αφιέρωμα που έχει τον επίκαιρο τίτλο «Selfies» παρελαύνουν πολλές και γνωστές φιγούρες στις οποίες ο ζωγράφος αισθάνεται οφειλές, όπως ο Γιάννης Μόραλης, ο Ντέιβιντ Χόκνεϊ, ο Νταλί, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Φώτης Κόντογλου. Στα νιάτα και τα γηρατειά τους, με τον χρωστήρα στο χέρι, σε πισίνες και καθρέπτες.
Eίναι απελευθερωτικό να ζωγραφίσεις κάποια στιγμή ως καλλιτέχνης όσους θεωρείς σημαντικούς για εσένα, πέρα από τους πολιτικούς που χρειάζεται να «νταλαβερίζεσαι» κάθε μέρα ως γελοιογράφος. Και έχεις μάθει τα χαρακτηριστικά του σώματος και του προσώπου κάθε πρωθυπουργού και αρχηγού της αντιπολίτευσης, κάθε υπουργού και βουλευτή τόσο καλά που ακόμη και μέσα στο μαύρο χρώμα να μπορεί να τους αναγνωρίσει ο αναγνώστης.
Οπως λέει ο ίδιος ο Χαντζόπουλος, πάντως, αυτός που περισσότερο τον έχει επηρεάσει ήταν ο Εμμανουήλ Ροΐδης, που του δίδαξε μετά τη «γνωριμία» τους στο graphic novel για την Πάπισσα Ιωάννα ότι ο καλλιτέχνης ή ο συγγραφέας είναι ελεύθερος να αντιγράψει ό,τι θέλει, αρκεί να μπορέσει την «κλοπή» να την οικειοποιηθεί, να την κάνει δικό του επίτευγμα...
Ο Δημήτρης Χαντζόπουλος γεννήθηκε το 1956 στην Πάτρα. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κινούμενα σχέδια στο Emily Carr University of Art & Design στο Βανκούβερ του Καναδά. Από το 1991 αποφάσισε να ζήσει μόνιμα σε ένα χωριό του Ρεθύμνου, ως ορμητήριο για τον σχολιασμό της ειδησεογραφίας που έκανε ως σκιτσογράφος για μια 30ετία στον Οργανισμό Λαμπράκη και στα «Νέα». Από το 2013 έως σήμερα εργάζεται στην «Καθημερινή»...
Πηγή: kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου