Θα ξεχάσουμε τις μπλε θάλασσες

Σε παγκόσμια μάστιγα φαίνεται πως αναδεικνύεται το «πρασίνισμα» των ωκεανών. Βάσει πρόσφατων ερευνών, υπολογίζεται πως περισσότερο από το μισό της παγκόσμιας έκτασης των ωκεανών άλλαξε χρώμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό το χρώμα είναι το πράσινο, εξαιτίας της μεγάλης συγκέντρωσης χλωροφύλλης που εντοπίζεται στο φυτοπλαγκτόν και τα φύκια.

Το φαινόμενο παρατηρήθηκε τον τελευταίο χρόνο και σε ελληνικές θάλασσες, όπως στον Μεσσηνιακό Κόλπο και τον Θερμαϊκό και σύμφωνα με όσα υποστήριξαν ειδικοί στην «Καθημερινή», ενδεχομένως να οφείλεται και στη μεγάλη ποσότητα σκόνης που έφτασε στη χώρα μας από την Αφρική. Τα αίτια των τεράστιων αυξήσεων στη συγκέντρωση χλωροφύλλης –σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και 500% πάνω από τον μέσο όρο– ακόμη ερευνώνται από τους επιστήμονες. Οπως φαίνεται όμως, η κλιματική αλλαγή είναι κυρίως υπεύθυνη για ένα φαινόμενο που αναμένεται να επιφέρει δυσμενείς συνέπειες στο θαλάσσιο οικοσύστημα ακόμη και στην αλιεία.

«Το φυτοπλαγκτόν που αιωρείται έχει αυξηθεί πάρα πολύ»

Σύμφωνα με όσα δήλωσε στην «Καθημερινή» η Καλλιόπη Πάγκου, βιολόγος ωκεανογράφος και διευθύντρια ερευνών στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας του ΕΛΚΕΘΕ, «είναι πολύ πιθανό η πράσινη απόχρωση που βλέπουμε σε ορισμένες περιοχές στις ελληνικές θάλασσες, όπως στον Μεσσηνιακό Κόλπο, να οφείλεται και στη σκόνη της Σαχάρας, η οποία για όσο καιρό παραμένει στη χώρα μας, εμπλουτίζει με συγκεκριμένα στοιχεία τα νερά της Μεσογείου, αυξάνοντας για εκείνο το διάστημα την πρωτογενή παραγωγή».

Οπως εξήγησε, η Μεσόγειος, ειδικά στο ανατολικό της τμήμα, «είναι ολιγοτροφική, δηλαδή έχει χαμηλές συγκεντρώσεις θρεπτικών και έτσι παράγεται λιγότερη χλωροφύλλη, που είναι η χρωστική ουσία η οποία υπάρχει μέσα στα φυτά και τους δίνει το πράσινο χρώμα. Στους θαλάσσιους οργανισμούς, η χλωροφύλλη υπάρχει στο φυτοπλαγκτόν που είναι μονοκύτταροι οργανισμοί και στα φύκια».

Γενικότερα, σύμφωνα με την κ. Πάγκου η αλλαγή του χρώματος της θάλασσας «οφείλεται στο ότι το φυτοπλαγκτόν που αιωρείται στο νερό έχει αυξηθεί πάρα πολύ, επειδή υπάρχει είσοδος επιπλέον θρεπτικών από αυτά που αναμένονταν στην εκάστοτε περιοχή». Πρόκειται για ένα φαινόμενο που βλέπουμε «κυρίως σε κόλπους και μάλιστα κλειστούς, όπου υπάρχουν εισροές θρεπτικών είτε από αστικά είτε από γεωργικά απόβλητα».

Το φυτοπλαγκτόν και επομένως και η χλωροφύλλη που είναι δείκτης της βιομάζας του, μπορεί επίσης να αυξηθούν, σύμφωνα με την ίδια, λόγω περισσότερων θρεπτικών αλάτων και «με τη βοήθεια κάποιων άλλων συνθηκών στη θάλασσα, όπως τα νερά να μην είναι πολύ κρύα ή να είναι στάσιμα. Σε αυτή την περίπτωση, αλλάζει το χρώμα των επιφανειακών νερών της θάλασσας, επειδή συσσωρεύονται πολλά κύτταρα». Μάλιστα, το χρώμα της θάλασσας μπορεί να μετατραπεί και σε άλλο χρώμα εκτός του πράσινου, επειδή σύμφωνα με την κ. Πάγκου «κάποια θαλάσσια είδη φυτοπλαγκτού έχουν κι άλλες χρωστικές ουσίες προκειμένου να φωτοσυνθέτουν». (...)

Πηγή (και οι υπόλοιπες απόψεις στο): kathimerini.gr