Politico: Πού οφείλεται η στροφή των νέων Ευρωπαίων στην Ακροδεξιά

Το γεγονός ότι τα ακροδεξιά κόμματα τα πήγαν καλά στις ευρωεκλογές δεν αποτέλεσε έκπληξη, καθώς οι δημοσκοπήσεις προέβλεπαν τον θρίαμβό τους εδώ και καιρό. Η εξτρεμιστική Δεξιά βρίσκεται σε άνοδο στην Ευρώπη τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί την κορύφωση μιας μακράς τάσης. (...)

Γιατί όμως τόσο πολλοί νέοι της γενιάς Ζ και των νεότερων Millennials στην Ευρώπη, των οποίων οι γονείς και οι παππούδες στήριξαν αριστερές πολιτικές και ηγήθηκαν της σεξουαλικής επανάστασης κατά τη δεκαετία του 1960, αγκαλιάζουν την Ακροδεξιά;

Και τι απέγινε με το «στίγμα» και την «ντροπή» που περιέβαλλε κάποτε όσους εξέφραζαν απροκάλυπτα ρατσιστικές και ξενοφοβικές απόψεις, διερωτώνται οι Νικολά Βινοκούρ και Βικτόρ Γκουρί-Λαφόν σε ανάλυσή τους στο Politico. Κάποια αποσπάσματα στη συνέχεια:

Η απάντηση κρύβεται σε συνδυασμό παραγόντων, από την κρίση του κόστους ζωής στην Ευρώπη μέχρι την απομόνωση πολλών νέων κατά τη διάρκεια της καραντίνας της COVID και την καθυστερημένη αντίδραση στη μεταναστευτική κρίση το 2015, όταν σχεδόν δύο εκατομμύρια μετανάστες εισήλθαν στην Ε.Ε., επισημαίνεται στην ανάλυση του Politico. (...)

Σήμερα είναι μειοψηφικά τα ποσοστά των νέων που κινητοποιούνται ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη και στους πολέμους, καθώς η σιωπηλή πλειοψηφία έχει τις ίδιες ανησυχίες για την ποιότητα ζωής με τους μεγαλύτερους. Το αυξανόμενο κόστος ζωής είναι η κορυφαία ανησυχία για το 93% των Ευρωπαίων, ακολουθούμενη από την απειλή της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (82%). (...)

Ωστόσο, οι νέοι της Ευρώπης εγκαταλείπουν τα αριστερά κόμματα. Παρόμοια μετατόπιση συντελείται και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε μία αντιστροφή της τάσης των νέων στις ΗΠΑ, που παραδοσιακά υποστηρίζουν το Δημοκρατικό Κόμμα, ο Ντόναλντ Τραμπ κερδίζει την υποστήριξη των νεαρότερων.

Η κύρια ανησυχία για τους νέους είναι η οικονομική αβεβαιότητα ή μάλλον η «ανασφάλεια ως προς τη διαβίωση».

Αν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ζουν με τον φόβο της απώλειας της εργασίας, οι νεότερες γενιές φοβούνται ότι δεν θα βρουν ποτέ δουλειά, σε όσα μεταπτυχιακά και αν επενδύσουν τα χρήματα, τους κόπους και τις ελπίδες τους.

Οι συγγραφείς της μελέτης Jugend in Deutschland (Νεολαία στη Γερμανία) του 2024 διαπίστωσαν ότι οι φόβοι για τη μελλοντική ευημερία (και όχι ο πολιτισμικός σοβινισμός) οδηγούν σε στροφή προς τα δεξιά.

Η φτώχεια ενισχύει την επιθυμία για ριζοσπαστική αλλαγή και υποστήριξη της Αριστεράς, αλλά ο φόβος της απώλειας του κοινωνικού στάτους τροφοδοτεί τα συντηρητικά ένστικτα που συνδέονται με την ανάγκη για σταθερότητα και την ασφάλεια, όπως επισημαίνεται στη μελέτη.

Υπάρχουν όμως και άλλοι παράγοντες, επισημαίνουν οι αναλυτές του Politico: Οι νέοι έρχονται σε επαφή με την πολιτική αποκλειστικά και μόνο μέσω πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης, όπου κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα ακροδεξιό περιεχόμενο και η συνωμοσιολογική θεωρία της «Μεγάλης Αντικατάστασης» που συνδέει τη μετανάστευση με τη βία. (...)

Το μήνυμα κατά της μετανάστευσης και της πάταξης της εγκληματικότητας βρίσκει απήχηση στους φοιτητές που φοβούνται και νιώθουν ότι ανταγωνίζονται με τους μετανάστες για την πρόσβαση σε κατοικία. (...)

Αλλος συχνά αναφερόμενος παράγοντας, η πανδημία COVID και τα λουκέτα, που περιόρισαν τους νέους σε μια εποχή που πολλοί επρόκειτο να φύγουν από τα σπίτια τους για να ξεκινήσουν το πανεπιστήμιο. Οι εντολές για καραντίνα σε όλη την Ευρώπη μέσα σε λίγες εβδομάδες το 2020 συνέβαλαν στην εδραίωση της ιδέας ότι οι πολιτικές ελίτ είναι αυταρχικές. Μία ιδέα που ρίζωσε βαθιά στους κόλπους των δεξιών ψηφοφόρων σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. (...)

Πηγή: kathimerini.gr