Πέθανε ο Αλέν Ντελόν, ο θρύλος του γαλλικού κινηματογράφου

Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών ο Αλέν Ντελόν, ένας θρύλος του γαλλικού κινηματογράφου. «Ο Αλέν Φαμπιάν, η Ανούσκα, ο Αντονί, καθώς και ο (σκύλος του) Λούμπο, με απέραντη θλίψη ανακοινώνουν πως έφυγε ο πατέρας τους. Εσβησε ειρηνικά στο σπίτι του στο Ντουσί, έχοντας γύρω του τα τρία παιδιά του και τους δικούς του. (…) Η οικογένειά του σας παρακαλεί να σεβαστείτε τις ιδιωτικές στιγμές τους αυτή τη στιγμή του εξαιρετικά οδυνηρού πένθους», σημειώνει Δελτίο Τύπου που εξέδωσε η οικογένεια του εκλιπόντος.

Η Le Monde σημειώνει ότι ο Αλέν Ντελόν ενσάρκωσε την τελειότητα ως ηθοποιός, βιώνοντας την τέχνη του με απαράμιλλη ένταση. Η Liberation τονίζει ότι ο Αλέν Ντελόν έφερε επανάσταση στη γαλλική κομψότητα τη δεκαετία του 1960, ενώ τον χαρακτηρίζει ως το «αρσενικό αντίστοιχο της Μπριζίτ Μπαρντό».

Ο Αλέν Φαμπιάν Μορίς Μαρσέλ Ντελόν (γεν. 8 Νοεμβρίου 1935) έγινε γνωστός ως ένας από τους πιο εξέχοντες ηθοποιούς και σύμβολα του σεξ της Ευρώπης από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970.

Κέρδισε την κριτική έπαινο για τους ρόλους του σε ταινίες όπως: Γυμνοί στον ήλιο (1960), Ο Ρόκο και τ’ αδέλφια του (1960) -φωτογραφία αριστερά-, Η έκλειψη (1962), Ο γατόπαρδος (1963), Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο (1967), Η πισίνα (1969), Ο κόκκινος κύκλος (1970), Ο μπάτσος (1972) και ο Κύριος Κλάιν (1976).

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Λουκίνο Βισκόντι, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Μικελάντζελο Αντονιόνι και Λουί Μαλ.

Το 1985 κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο "Η ιστορία μας" (1984). Το 1991, έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας. Στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Αρκτος. 

Το 2019 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη.

Το 1997 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ηθοποιία.

Γεννήθηκε στο Σω (σημερινό Ω-ντε-Σεν), του Ιλ-ντε-Φρανς, ένα πλούσιο προάστιο του Παρισιού. Οι γονείς του, Εντίτ (το γένος Αρνόλντ, 1911–1995) και Φαμπιάν Ντελόν (1904–1977), χώρισαν όταν ο Ντελόν ήταν τεσσάρων ετών. Και οι δύο ξαναπαντρεύτηκαν, ως αποτέλεσμα ο Ντελόν είχε μια ετεροθαλή αδερφή και δύο ετεροθαλείς αδελφούς. Η γιαγιά του από τον πατέρα του ήταν Κορσικανή, από το Προυνέλι-ντι-Φιουμόρμπο.

Ο Ντελόν άφησε το σχολείο στα 14 του και εργάστηκε για λίγο στο κρεοπωλείο του πατριού του. Κατατάχθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό τρία χρόνια αργότερα, σε ηλικία 17 ετών, και κατά τη διάρκεια του 1953-1954 υπηρέτησε ως πεζοναύτης στον Πρώτο Πόλεμο της Ινδοκίνας. Το 1956, μετά τη ναυτική του θητεία, ο Ντελόν επέστρεψε στη Γαλλία και ξεκίνησε να εργάζεται ως σερβιτόρος, αχθοφόρος, γραμματέας και βοηθός πωλήσεων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγινε φίλος με την ηθοποιό Μπριζίτ Ομπέρ, και ενώθηκε της σε ένα ταξίδι στο Φεστιβάλ των Καννών, απ' όπου θα ξεκινούσε η κινηματογραφική του καριέρα.

Ο Γάλλος σκηνοθέτης Υβ Αλεγκρέ έδωσε στον Αλέν Ντελόν τον πρώτο κινηματογραφικό του ρόλο στην ταινία Send a Woman When the Devil Fails (γαλλ. Quand la femme s’en mêle, 1957), ενώ ο Μαρκ Αλεγκρέ (αδελφός του Υβ) του έδωσε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Sois belle et tais-toi (1958), στην οποία συμμετείχε και ο νεαρός ηθοποιός Ζαν Πολ Μπελμοντό. Στη συνέχεια, ο Ντελόν έπαιξε στη ρομαντική ταινία Κριστίν (1958), βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα του Άρθουρ Σνίτσλερ, δίπλα στη Ρόμι Σνάιντερ. Ο Ντελόν και η Σνάιντερ ξεκίνησαν μια ερωτική σχέση, η οποία έλαβε μεγάλη δημοσιότητα εκείνη την εποχή.

Ο Αλέν Ντελόν εκτός σκηνής εξέφραζε ανοιχτά τις απόψεις του, ακόμα κι αν ενοχλούσαν. Είχε προκαλέσει αντιδράσεις πολλές φορές ιδίως όταν δήλωσε ότι λυπάται για την κατάργηση της θανατικής ποινής, ενώ είχε μιλήσει απαξιωτικά για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, ο οποίος νομιμοποιήθηκε στη Γαλλία το 2013. Υπερασπίστηκε δημόσια το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο και τηλεφώνησε στον ιδρυτή του Ζαν-Μαρί Λεπέν, έναν παλιό του φίλο, για να τον συγχαρεί όταν το κόμμα τα πήγε καλά στις τοπικές εκλογές το 2014.

Στις ερωτικές σχέσεις του Ντελόν περιλαμβάνονταν η Ρόμι Σνάιντερ και η Γερμανίδα τραγουδίστρια Νίκο, με την οποία απέκτησε έναν γιο. Το 1964, παντρεύτηκε τη Ναταλί Μπαρτελεμί και απέκτησε έναν δεύτερο γιο, προτού τερματίσει τον γάμο και ξεκινήσει μια 15ετή σχέση με τη Μιρέιγ Νταρκ. Απέκτησε άλλα δύο παιδιά με τη Ροζαλί βαν Μπρέμεν, μοντέλο από την Ολλανδία.

Σε συνέντευξή του τον Ιανουάριο του 2018, ο Ντελόν δήλωσε στο Paris Match ότι είχε βαρεθεί τη σύγχρονη ζωή και είχε ετοιμάσει ένα παρεκκλήσι και έναν τάφο για τον ίδιο στον κήπο του σπιτιού του κοντά στη Γενεύη, καθώς και για τον βελγικό ποιμενικό του σκύλο. «Αν πεθάνω πριν από αυτόν, θα ζητήσω από τον κτηνίατρο να μας αφήσει να φύγουμε μαζί. Θα κάνει στον σκύλο μια ένεση ώστε να πεθάνει στην αγκαλιά μου» είχε πει.

Η τελευταία μεγάλη δημόσια εμφάνιση του Ντελόν ήταν να παραλάβει τιμητικό Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ κινηματογράφου των Καννών τον Μάιο του 2019. 

Η Μπριζίτ Μπαρντό αποχαιρετά τον Αλέν Ντελόν

Οθάνατος του Αλέν Ντελόν «αφήνει ένα αβυσσαλέο κενό που τίποτα και κανείς δεν θα μπορέσει να καλύψει», έγραψε την Κυριακή η Μπριζίτ Μπαρντό σε χειρόγραφο μήνυμα που έστειλε στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP).

«Ο θάνατος του Αλέν κλείνει το υπέροχο κεφάλαιο μιας περασμένης εποχής, της οποίας υπήρξε κυρίαρχο έμβλημα» γράφει η Μπαρντό, σύμφωνα με τη Le Monde που εξασφάλισε αντίγραφο της επιστολής.

«Αντιπροσώπευε το καλύτερο του γαλλικού κινηματογράφου κύρους. Ήταν ένας πρέσβης κομψότητας, ταλέντου και ομορφιάς», συνέχισε η γυναίκα που θεωρείται πλέον ο τελευταίος ζωντανός θρύλος της γαλλικής έβδομης τέχνης.

Πηγές: wikipedia.org, kathimerini.gr