Μια άποψη του Αλέκου Παπααστασίου στο Protagon.gr (απόσπασμα):
... Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, μετά το κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και παρά τον ανασχηματισμό που ακολούθησε, αντιμετωπίζει ζήτημα αντανακλαστικών και ανάγνωσης των προβλημάτων, μια συνθήκη που παρατηρείται τόσο στο «κέντρο», τα στελέχη του λεγόμενου επιτελικού κράτους, όσο και στις απολήξεις του, τα υπουργεία... Μερίδα των επιτελικών στελεχών, που προφανώς συνέβαλαν στην καλή εικόνα και στην αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης την πρώτη τετραετία, δείχνουν τώρα μια δυσκολία προσαρμογής στις συνεχώς μεταβαλλόμενες και, δυστυχώς, επιδεινούμενες καταστάσεις, ενώ παράλληλα ο κόσμος ούτως ή άλλως δείχνει σημάδια κόπωσης και μικρών αποθεμάτων ανοχής...
Απέναντι σε αυτές τις αρρυθμίες και την αμηχανία υπάρχει το εκκωφαντικό κενό της αντιπολίτευσης.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, που γιορτάζει αυτές τις μέρες έναν χρόνο από την ανάρτηση με τον οποία μας συστήθηκε λέγοντας ότι θα «κερδίσει τον Μητσοτάκη», απασχολεί –με δική του ευθύνη προφανώς– τους πολίτες για το προσωπικό του lifestyle: για τον σκύλο, το διαμέρισμα, το εξοχικό, την πισίνα του εξοχικού και την άδεια βόθρου, τον γάμο, τη λίστα γάμου κ.ο.κ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ακόμη και όταν επισημαίνει προβλήματα, όπως η χαμηλή απορρόφηση των κονδυλίων που έχουν διατεθεί στην Ελλάδα για την Πολιτική Προστασία από το Ταμείο Ανάκαμψης, κανείς να μην τον ακούει. Διότι έχει φροντίσει ο ίδιος να υπονομεύσει την αξιοπιστία ή, ακόμα χειρότερα, τη σημασία των όσων λέει.
Ετσι, η κυβέρνηση δεν αισθάνεται καν την υποχρέωση να απαντήσει επί της ουσίας. Εφόσον αντιλαμβάνεται ότι όσα λέει ο κ. Κασσελάκης δεν τα ακούει παρά ένας όλο και πιο στενός κύκλος χειροκροτητών, περιορίζεται –κακώς ενδεχομένως, αλλά σίγουρα βολικά για την ίδια– σε ειρωνικά σχόλια, συνήθως μέσω πηγών, για το εκάστοτε τελευταίο lifestyle επεισόδιο του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάπως έτσι η πρώτη «πληγή», η αμηχανία στο «κέντρο» του επιτελικού κράτους, ενώνεται με τη δεύτερη, την απουσία αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και η μια «πληγή» τροφοδοτεί την άλλη. Διότι η αδυναμία έγκυρης επισήμανσης προβλημάτων από την αντιπολίτευση, π.χ. για την Πολιτική Προστασία, ενισχύει το φαινόμενο της «τύφλωσης του μάνατζερ»: σε όλον τον κόσμο τα κυβερνητικά στελέχη που λόγω στοχοπροσήλωσης δεν έχουν ευρύτερο οπτικό πεδίο έχουν ανάγκη την πίεση της αντιπολίτευσης – η οποία στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει...
Η κατάσταση επιδεινώθηκε, φυσικά, από την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να διεκδικήσει το ίδιο τη θέση του δεύτερου κόμματος στις πρόσφατες ευρωεκλογές, που θα του έδινε τη δυνατότητα να δρα ως de facto αντιπολίτευση. Το ερώτημα τώρα είναι αν η διαδικασία ανάδειξης αρχηγού θα αναζωογονήσει –όταν ολοκληρωθεί– μια τέτοια προοπτική/δυναμική, ανάλογα βέβαια και με το πρόσωπο που θα επιλέξει η βάση του κόμματος.
Στο σημείο που βρισκόμαστε, με την κυβέρνηση σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι και την αντιπολίτευση απούσα, υπάρχει ο κίνδυνος οι πολίτες, που αντιμετωπίζουν τα σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας (με πρώτο την ακρίβεια), να στραφούν σε ακροδεξιά σχήματα όπως αυτά του κ. Βελόπουλου και της κυρίας Λατινοπούλου. Επομένως, ο Οκτώβριος, που θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα στο ΠΑΣΟΚ (με τις κάλπες στις 6 και 13 Οκτωβρίου) και ίσως στον ΣΥΡΙΖΑ (στο καταστατικό συνέδριο στις 4 με 6 Οκτωβρίου), θα είναι ένας κρίσιμος μήνας για την πορεία της χώρας. Αν μπούμε στον χειμώνα με τους βασικούς παίκτες, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, στην ίδια κατάσταση, οι κίνδυνοι θα πολλαπλασιαστούν...
Πηγή: Protagon.gr
... Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, μετά το κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και παρά τον ανασχηματισμό που ακολούθησε, αντιμετωπίζει ζήτημα αντανακλαστικών και ανάγνωσης των προβλημάτων, μια συνθήκη που παρατηρείται τόσο στο «κέντρο», τα στελέχη του λεγόμενου επιτελικού κράτους, όσο και στις απολήξεις του, τα υπουργεία... Μερίδα των επιτελικών στελεχών, που προφανώς συνέβαλαν στην καλή εικόνα και στην αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης την πρώτη τετραετία, δείχνουν τώρα μια δυσκολία προσαρμογής στις συνεχώς μεταβαλλόμενες και, δυστυχώς, επιδεινούμενες καταστάσεις, ενώ παράλληλα ο κόσμος ούτως ή άλλως δείχνει σημάδια κόπωσης και μικρών αποθεμάτων ανοχής...
Απέναντι σε αυτές τις αρρυθμίες και την αμηχανία υπάρχει το εκκωφαντικό κενό της αντιπολίτευσης.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, που γιορτάζει αυτές τις μέρες έναν χρόνο από την ανάρτηση με τον οποία μας συστήθηκε λέγοντας ότι θα «κερδίσει τον Μητσοτάκη», απασχολεί –με δική του ευθύνη προφανώς– τους πολίτες για το προσωπικό του lifestyle: για τον σκύλο, το διαμέρισμα, το εξοχικό, την πισίνα του εξοχικού και την άδεια βόθρου, τον γάμο, τη λίστα γάμου κ.ο.κ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ακόμη και όταν επισημαίνει προβλήματα, όπως η χαμηλή απορρόφηση των κονδυλίων που έχουν διατεθεί στην Ελλάδα για την Πολιτική Προστασία από το Ταμείο Ανάκαμψης, κανείς να μην τον ακούει. Διότι έχει φροντίσει ο ίδιος να υπονομεύσει την αξιοπιστία ή, ακόμα χειρότερα, τη σημασία των όσων λέει.
Ετσι, η κυβέρνηση δεν αισθάνεται καν την υποχρέωση να απαντήσει επί της ουσίας. Εφόσον αντιλαμβάνεται ότι όσα λέει ο κ. Κασσελάκης δεν τα ακούει παρά ένας όλο και πιο στενός κύκλος χειροκροτητών, περιορίζεται –κακώς ενδεχομένως, αλλά σίγουρα βολικά για την ίδια– σε ειρωνικά σχόλια, συνήθως μέσω πηγών, για το εκάστοτε τελευταίο lifestyle επεισόδιο του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάπως έτσι η πρώτη «πληγή», η αμηχανία στο «κέντρο» του επιτελικού κράτους, ενώνεται με τη δεύτερη, την απουσία αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και η μια «πληγή» τροφοδοτεί την άλλη. Διότι η αδυναμία έγκυρης επισήμανσης προβλημάτων από την αντιπολίτευση, π.χ. για την Πολιτική Προστασία, ενισχύει το φαινόμενο της «τύφλωσης του μάνατζερ»: σε όλον τον κόσμο τα κυβερνητικά στελέχη που λόγω στοχοπροσήλωσης δεν έχουν ευρύτερο οπτικό πεδίο έχουν ανάγκη την πίεση της αντιπολίτευσης – η οποία στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει...
Η κατάσταση επιδεινώθηκε, φυσικά, από την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να διεκδικήσει το ίδιο τη θέση του δεύτερου κόμματος στις πρόσφατες ευρωεκλογές, που θα του έδινε τη δυνατότητα να δρα ως de facto αντιπολίτευση. Το ερώτημα τώρα είναι αν η διαδικασία ανάδειξης αρχηγού θα αναζωογονήσει –όταν ολοκληρωθεί– μια τέτοια προοπτική/δυναμική, ανάλογα βέβαια και με το πρόσωπο που θα επιλέξει η βάση του κόμματος.
Στο σημείο που βρισκόμαστε, με την κυβέρνηση σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι και την αντιπολίτευση απούσα, υπάρχει ο κίνδυνος οι πολίτες, που αντιμετωπίζουν τα σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας (με πρώτο την ακρίβεια), να στραφούν σε ακροδεξιά σχήματα όπως αυτά του κ. Βελόπουλου και της κυρίας Λατινοπούλου. Επομένως, ο Οκτώβριος, που θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα στο ΠΑΣΟΚ (με τις κάλπες στις 6 και 13 Οκτωβρίου) και ίσως στον ΣΥΡΙΖΑ (στο καταστατικό συνέδριο στις 4 με 6 Οκτωβρίου), θα είναι ένας κρίσιμος μήνας για την πορεία της χώρας. Αν μπούμε στον χειμώνα με τους βασικούς παίκτες, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, στην ίδια κατάσταση, οι κίνδυνοι θα πολλαπλασιαστούν...
Πηγή: Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου