Δεν ήταν μόνο ο ενθουσιασμός του Κ. Τασούλα από την ποιότητα της έκθεσης κατά την τελετή των εγκαινίων που τον ώθησε στην συγκεκριμένη εξαγγελία. Ήταν ένα χρέος που η Βουλή άτυπα είχε αναλάβει εδώ και πολλά χρόνια απέναντι στους γελοιογράφους, πλην όμως δεν είχε εκπληρώσει. Οι παλαιότεροι εξ αυτών θυμούνται ότι σχετικές συζητήσεις είχαν γίνει τόσο στην περίοδο του Προέδρου Αποστόλου Κακλαμάνη, όσο και κατά την Προεδρία του αειμνήστου Δημήτρη Σιούφα.
Με βάση τον κλασσικό ορισμό Μουσείο είναι ένα ίδρυμα που συλλέγει, μελετά, διατηρεί, γνωστοποιεί και εκθέτει τεκμήρια πολιτισμού και περιβάλλοντος. Το 2022 στην Πράγα το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων κατέληξε μετά από 50 χρόνια, πολλές διαβουλεύσεις και συμβιβασμούς σε ένα νέο, περισσότερο συμπεριληπτικό ορισμό. Σύμφωνα με τη νέα διατυπωση:
«Το μουσείο είναι ένα μη κερδοσκοπικό, μόνιμο ίδρυμα στην υπηρεσία της κοινωνίας, που ερευνά, συλλέγει, συντηρεί, ερμηνεύει και εκθέτει υλική και άυλη κληρονομιά. Ανοιχτά προς το κοινό, προσβάσιμα και χωρίς αποκλεισμούς, τα μουσεία προάγουν την ποικιλομορφία και τη βιωσιμότητα. Λειτουργούν και επικοινωνούν ηθικά, επαγγελματικά και με τη συμμετοχή των κοινοτήτων, προσφέροντας ποικίλες εμπειρίες για εκπαίδευση, απόλαυση, προβληματισμό και ανταλλαγή γνώσεων».
Θα έλεγε κανείς πως η τελευταία παράγραφος του νέου ορισμού ωσάν να γράφτηκε ειδικά για να περιγράψει ένα μουσείο με αντικείμενο την γελοιογραφία. Είναι το κατ εξοχήν πνευματικό δημιούργημα που μπορεί να προσφέρει απόλαυση, προβληματισμό, εκπαίδευση και ανταλλαγή γνώσεων. Και όχι μόνο ιστορικών.
Προξένησε μάλιστα ανέλπιστα ευχάριστη εντύπωση η ταυτότητα χαρακτηρισμών και αξιολογήσεων ανάμεσα στον Πρόεδρο της Βουλής Κ. Τασούλα και τους επιμελητές της έκθεσης και του σχετικού συνοδευτικού καταλόγου Γ. Αντωνόπουλο και Σπ. Δερβενιώτης καθώς και της γελοιογράφου Ε. Ξένου για τον ρόλο και την αξία της γελοιογραφίας σήμερα.
Εκφράζοντας τον κόσμο των πολιτικών, των κατ εξοχήν υποκειμένων, όχι πάντα ασμένως και προθύμως, στην γελοιογραφική βάσανο, ο Πρόεδρος της Βουλής δεν δίστασε να παραδεχθεί ότι: «Η πολιτική γελοιογραφία καταγράφει πρόσωπα και γεγονότα, τα σχολιάζει με τον αμίμητο χιουμοριστικό τρόπο της, υπηρετεί την επικαιρότητα, αλλά δεν αγνοεί και το βαθύτερο νόημα των γεγονότων. Και τότε σε αναγκάζει, σε εμπνέει δηλαδή, να ψάξεις μόνος σου στην ιστορία και να διεκδικήσεις περισσότερη γνώση με αφορμή την επιτυχημένη γελοιογραφία και τότε η σάτιρα γίνεται διδασκαλία και το θυμικό συμπληρώνεται από τον λογισμό. Και να γιατί αυτή η Έκθεση και το λεύκωμά της μπορεί να γίνουν ο καλύτερος ξεναγός ή εξηγητής, όπως έλεγαν παλιότερα τους ξεναγούς, της μεταπολιτεύσεως. Είμαι βέβαιος πως ο καλύτερος ξεναγός των νεότερων γενεών στην ιστορία της μεταπολιτεύσεως, ιστορία μισού αιώνα ήδη, θα είναι η Έκθεση με τίτλο “Η μεταπολίτευση των γελοιογράφων - 50 χρόνια Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας”».
«Η Γελοιογραφία αποκτά Μουσείο». Με ένα αφιέρωμα στη δημιουργία Μουσείου Γελοιογραφίας στη Βουλή αναρτήθηκε στον ιστότοπο του κοινοβουλίου το νέο, 84ο τεύχος του περιοδικού της Βουλής «Επί του... περιστυλίου!». Παρουσιάζονται επίσης η πρόσφατη έκθεση «Η Μεταπολίτευση των Γελοιογράφων 1974 - 2024» με αφορμή τα 50 χρόνια από τη μεταπολίτευση.
Βρείτε το νέο τεύχος του περιοδικού εδώ: https://www.hellenicparliament.gr/userfiles/ebooks/periodiko_t084/index.html
Πηγές: hellenicparliament.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ
Σχετική ανάρτηση:«Η Μεταπολίτευση των Γελοιογράφων»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου